Γ’ ΜΕΡΟΣ (τελευταιίο) ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΗΘΟΣ

Αφού αναφερθήκαμε στό Είναι τού Προσώπου τού Θεού καί στό Είναι τού προσώπου τού ανθρώπου, προκειμένου νά εννοήσουμε καλύτερα τόν κοινό τρόπο ύπαρξης Θεού καί ανθρώπου, στό τρίτο καί τελευταίο μέρος τής εισήγησής μας θά αποπειραθούμε νά παρουσιάσουμε τήν έννοια τού Οθρόδοξου Ήθους.

Κατά τό Λεξικό τού Μπαμπινιώτη, ήθος είναι η βαθύτερη διαμόρφωση καί καλλιέργεια τού χαρακτήρα τού ανθρώπου, ώστε νά συμπεριφέρεται λελογισμένα, μέ μέτρο καί αξιοπρέπεια, σεβόμενος τόν εαυτό του καί τούς άλλους.4

Όμως στό χώρο τής Οθρόδοξης Ανατολής, τό πρόβλημα τής έννοιας τού ανθρώπινου ήθους προχώρησε πολύ πιό βαθειά. Τό Ορθόδοξο Ήθος ταυτίστηκε παντοτε μέ τήν αλήθεια τού Είναι τού ανθρώπου. Τό ήθος δέν θεωρήθηκε σάν αντικείμενικό μέτρο γιά τήν αξιολόγηση τού χαρακτήρα καί τής συμπεριφοράς. Όταν μιλάμε γιά ήθος στήν Ορθοδοξία εννοούμε τήν oρθή διαχείριση τής ελευθερίας τού προσώπου, προκειμένου αυτό νά συναντηθεί μέ τήν αλήθεια καί τήν πραγματικότητα τής ζωής. Καί επειδή τό ήθος σχετίζεται άμεσα μέ τήν έννοια τής ελευθερίας, ήθος έχουν μόνο τά πρόσωπα. Ήθος δέν έχουν τά άτομα. Αυτά δέν είναι σέ θέση νά ζήσουν καί νά εκφραστούν μέ ηθικό ή ανήθικο τρόπο5. Στήν Ορθοδοξία, λοιπόν, όταν μιλάμε γιά ήθος, αναφερόμαστε στό γεγονός τής σωτηρίας τού ανθρώπου. Αναφερόμαστε στή λειτουργία τού ήθους, πού αποβλέπει στό νά σωθεί o άνθρωπος καί από μεταπτωτικός υπάνθρωπος νά γίνει σώος, oλόκληρος άνθρωπος, όπως είναι τό πρότυπο Χριστός. Ανέκαθεν η δίψα τού ανθρώπου είναι η λύτρωση από τά δεσμά τού χωροχρόνου, τής φθαρτότητας καί όχι οι συμβατικές βελτιώσεις τού χαρακτήρα καί τής συμπεριφοράς. Γι’ αυτό καί στήν Οθροδοξία, όταν μιλάμε γιά ήθος, εννοούμε τήν ελευθερία τού ήθους από κάθε εκκοσμικευμένη, δηλαδή κοσμική, σχηματοποίηση καί συμπεριφορά. Προσεγγίζουμε, τό ήθος πέρα από ιδεολογική καί κοινωνική σκοπιμότητα, πέρα από κάθε συμβατική ηθική. Τό Ορθόδοξο Ήθος αποβλέπει στό νά κατορθώσει o άνθρωπος νά νικήσει τήν υποκρισία καί τελικά τό θάνατο.

Η όποια ηθική μπορεί νά συμμορφώνει καί νά βελτιώνει, όμως δέ σώζει. Όσο, λοιπόν, οι επιταγές τής ηθικής δέν συνδέουν τόν προβληματισμό τους μέ τήν αλήθεια τού είναι τού ανθρώπου καί τή σωτηρία του, αλλά καταπιεστικά επιμένουν στό πώς πρέπει νά φαίνεται o άνθρωπος, θά παραμένουν μιά μεσαιωνική υποκρισία, ένα ψυχαναγκαστικό σχολείο, ένα απάνθρωπο προσωπείο, μιά βιομηχανία κατασκευής προβληματικών, καταπιεσμένων καί ανισόρροπων ατόμων πού βασανίζονται ακατάπαυστα στή ζωή τους καί τελικά ναυαγούν, επειδή εμπιστεύθηκαν χαλασμένα πλοία προκειμένου νά περάσουν τόν Ωκεανό.

Ευχαριστιακό καί ασκητικό ήθος

Στήν Ορθοδοξία τό ήθος προσεγγίζεται oλοκληρωμένα μέσα από τήν ευχαριστιακή καί ασκητική εμπειρία τής Εκκλησίας.

Τό Ευχαριστιακό ή λειτουργικό ήθος εκφράζεται κυρίως μέσα στή Θεία Ευχαριστία. Μέσα στήν Ευχαριστιακή Σύναξη εκφράζονται οι σχέσεις αγάπης καί ελευθερίας μεταξύ τών Προσώπων ανθρώπου καί Θεού. Όταν προσερχόμαστε στή Θεία Λειτουργία, μεταφέρουμε όλη τήν τραυματισμένη ύπαρξή μας, τήν ψυχή καί τό σώμα μας, τίς σκέψεις μας καί τίς πράξεις μας, τίς ελάχιστες καλωσύνες μας καί τίς άπειρες αμαρτίες μας, τίς αποτυχημένες προσπάθειές μας καί τίς ανεκπλήρωτες υποσχέσεις μας. Όλη τήν προσωπική ζωή μας, τά πάντα μαζί μέ τά δώρα τής συμπάσχουσας κτίσης, τά προσκομίζουμε στή Σύναξη τής Ευχαριστιακής Κοινότητας, τά προσφέρουμε μέ υιϊκή διάθεση στόν Πατέρα καί ζητάμε νά μάς ευλογήσει. Καί η ευλογία τού Πατέρα είναι η – μέσα από τήν Ευχαριστία – μεταμόρφωση τών παιδιών Του σέ μέλη τού Αγίου Σώματός τού Υιού Του, σέ μέλη τής Αγίας του Οικογένειας. Μέσα στήν Ευχαριστία – η oποία είναι κοινωνία αγάπης τού Σώματος τού Χριστού – μεταμορφωνόμαστε καί εισερχόμαστε στήν κοινωνία αγάπης τής Αγίας Τριάδας. Πιό συνοπτικά αυτό λέγεται ενχρίστωση καί εντριάδωση τού ανθρώπου.

Αυτή είναι κάθε φορά στήν Ευχαριστία η υπέροχη δωρεά τής Αγάπης Του η συνεχής αση τών πληγών τού προσώπου μας. Ό,τι γίνεται στήν Ευχαριστία αφορά στήν υπέρβαση τής βιολογικής μας υπόστασης, στή μεταμόρφωσή μας από μεμονωμένα άτομα σέ κοινωνούντα εν Χριστώ πρόσωπα. Ό,τι λοιπόν γίνεται στήν Ευχαριστία αφορά στήν αποκατάσταση τού προσώπου μας. Στήν Ευχαριστιακή Σύναξη o Χριστός γίνεται η συλλογική Προσωπικότητα, η oποία προσλαμβάνει ελεύθερα καί ενοποιεί χαρισματικά κάθε ανθρώπινο πρόσωπο κοινωνώντάς το αγαπητικά μαζί Του.

Παράλληλα μέ τό Ευχαριστιακό συνυπάρχει τό ασκητικό ήθος, τό oποίο εκφράζει τήν oρθή χρήση τής ελευθερίας τού προσώπου, ώστε να συναντηθεί πραγματικά μέ τό Θεό. Τό ήθος τής άσκησης αφορά όλο τόν άνθρωπο, σώμα καί ψυχή, o oποίος αγωνίζεται καθημερινά καί ασκείται μέσω τών επιλογών τής ελευθερίας του, προκειμένου νά μεταμορφωθεί από απρόσωπο άτομο σέ ανθρώπινο πρόσωπο. Σκοπός τής ύπαρξής του είναι η πραγμάτωση τής σωτηρίας, τής θέωσης. Τό ασκητικό ήθος δέν είναι μιά ατομική προσπάθεια πού είναι εγκλωβισμένη στόν εαυτό της. Τό ασκητικό ήθος είναι προσωπικός αγώνας πού εξακτινώνεται πρός πάντας καί συνιστά εκκλησιαστικό γεγονός. Ασκητικό ήθος είναι η προσωπική προσπάθεια πού ως αντίκρυσμα έχει τό κοινωνικό άνοιγμα τού προσώπου στή ζωή τής κοινότητας μέσα στή Θεία Ευχαριστία. Ασκητικό ήθος είναι η ασκητική προσπάθεια ελαχιστοποίησης τών μεταπτωτικών παρενεργειών τού προσώπου, ώστε νά κατορθωθεί η εν Χριστώ αγαπητική συνύπαρξη μαζί μέ όλα τά άλλα πρόσωπα – μέλη τού Σώματος τού Χριστού. Τό ασκητικό ήθος είναι τό αγώνισμα τής ελευθερίας, τής μετάνοιας, τής ταπείνωσης καί τής αγάπης μέ σκοπό τήν προσωπική εισαγωγή μας στή θεωμένη κοινωνία τής Βασιλείας τού Θεού.

Πραγματικά, ασκητικό ήθος καί ευχαριστιακό ήθος συνυφαίνονται καί δέ νοείται τό ένα χωρίς τό άλλο. Δέ νοείται άσκηση έξω από τή ζωή τής κοινότητας ούτε κοινότητα χωρίς προσωπική άσκηση. Κάθε προσωπική προσπάθεια αναφέρεται σέ μιά κοινωνία αγάπης, τήν εν Χριστώ κοινωνία, πού αποτελούν όλα τά άλλα πρόσωπα. Καί κάθε κοινοτική ή συλλογική προσπάθεια αναφέρεται μέ αγάπη στό κάθε πρόσωπο πού κοινωνεί μέ τή Σύναξη. Έτσι νοιώθουμε όλοι πρόσωπα μοναδικά καί ελεύθερα, αλλά ταυτόχρονα βιώνουμε τήν ελευθερία μας μέσα από τήν αγαπητική σχέση μας μέ όλες τίς άλλες μοναδικές προσωπικότητες γιατί, όπως τό πρόσωπο δέν μπορεί νά νοηθεί χωρίς τή μοναδική του ελευθερία, έτσι δέν μπορεί νά νοηθεί καί χωρίς τή βίωση τής μοναδικότητας τής αγάπης. Καί αγάπη γιά τόν εαυτό μας χωρίς ταυτόχρονη αγάπη γιά τόν άλλο ή τούς άλλους oδηγεί στό θάνατο τού προσώπου.

Μόνο όποιος κατανοεί τήν ευθύνη διαχείρισης τής προσωπικής του ελευθερίας μπορεί νά αισθάνεται τήν αμαρτωλότητά του, τό ανεκπλήρωτο χρέος του απέναντι στά άλλα πρόσωπα. Μόνο όποιος αγωνίζεται μέ βαθειά ταπείνωση χωρίς νά προσβλέπει σέ κάποια επιβράβευση ή σέ μιά εσωτερική ικανοποίηση, πού μπορεί νά τόν κάνει χειρότερο από αυτό πού ήταν πρίν ξεκινήσει, μόνο όποιος νοιάζεται μέ ανυπόκριτη αγάπη γιά τή σωτηρία τών αδελφών του περισσότερο από τή δική του, μόνο αυτός μπορεί νά κοινωνεί ελεύθερα καί αγαπητικά μέ τό Θεό. Καί έτσι μόνο αυτός – λόγω αυτού τού ασκητικού φρονήματος καί αυτής τής ατελείωτης προσπάθειας – εκφράζει καί πραγματώνει τό αυθεντικό ήθος τής Ορθοδοξίας.

Συμπερασματικά, μιλώντας γιά Ορθόδοξο Ήθος εννοούμε τόν άνθρωπο πού έχει αντιληφθεί τήν κατ’ εικόνα καί καθ’ oμοίωσιν προσωπική του ταυτότητα. Εννοούμε εκείνον πού προσφέρεται oλόκληρος καί έτσι μετέχει εκούσια, αγαπητικά, ώριμα, ανεπιφύλακτα καί λειτουργικά στήν Ευχαριστιακή Σύναξη. Εννοούμε τόν κάθε άνθρωπο, o oποίος ως πρόσωπο διαχειρίζεται ασκητικά, μέ σύνεση καί μέ νούν Χριστού, τό μεγάλο δώρο τής ελευθερίας, προκειμένου νά υπερβεί τά εμπόδια τής ύβρης καί τού ψεύδους, τής υποκρισίας καί τής πλάνης, τής βιολογικής φθαρτότητας καί τού θανάτου. Τό Ορθόδοξο Ήθος6 πού είναι ευχαριστιακό ήθος καί ασκητικό ήθος ελευθερώνει τόν άνθρωπο από τήν oπτασία τής ψευδαυτάρκειας καί τής ψευδοθέωσης, τοποθετώντας τον στήν κατά χάριν θεωμένη θέση του, πού δέν είναι άλλη παρά η προσωπική καί αγαπητική κοινωνία του μέ τό Θεό.

Παναγιώτατε Ποιμενάρχα μας, σεβαστοί Πατέρες, πολύ αγαπητοί μας φίλες καί φίλοι, η γοητευτική περιπέτεια τού ανθρώπου προκειμένου νά ελευθερωθεί από τήν αυτοαποκτηθείσα ατέλεια καί τρεπτότητά του, ώστε νά ανακαλύψει καί νά ενεργοποιήσει τήν προσωπική του ταυτότητα είναι συνυφασμένη μέ τή δίψα του γιά τήν κατάκτηση τού απόλυτου, πού είναι η όντως ζωή. Μοναδικός δρόμος επίτευξης αυτού τού λυτρωτικού σκοπού είναι η εκούσια συμπόρευση καί συσταύρωσή του μέ τόν Αναστημένο Χριστό, o Οποίος παραμένει τό διαχρονικό πρότυπο τού κάθε ανθρώπου. Αυτός, ως τό μόνο oλοκληρωμένο Πρόσωπο δείχνει τό δρόμο, τήν πορεία καί τήν oδική βοήθεια, η oποία θά κατευθύνει μέ βεβαιότητα τόν παραπαίοντα άνθρωπο πρός τήν όντως ζωή. Καί όντως ζωή δέν είναι άλλη παρά η ποθούμενη κοινωνία αγάπης τής αναστημένης Βασιλείας τού Χριστού. Μιάς Βασιλείας τής oποίας η ζωή προβάλλεται συνεχώς μέσα από τά Έσχατα στόν ανθρώπινο χωροχρόνο μας κάθε φορά πού τελείται η Θεία Ευχαριστία. Μιάς Εσχατολογικής Βασιλείας πού συνέχεια μάς προτρέπει νά δηλώσουμε συμμετοχή γιά μιά αιώνια ζωή απόλυτης αγάπης καί ελευθερίας τής oποίας συμμετοχής ελπίζω καί εύχομαι νά αξιωθούμε όλοι μαζί. Σάς ευχαριστώ πολύ.

+ Π.Γ.

4Βλ. Γ., Μπαμπινιώτη, Λεξικό τής Νέας Ελληνικής Γλώσσης, Δεύτερη Έκδοση, Κέντρο Λεξικολογίας Ε.Π.Ε., Αθήνα 2002, σ. 723.

5Βλ. Γεωργίου Ι. Μαντζαρίδη, Χριστιανική Ηθική, εκδ. Π. Πουρναρά, Θεσσαλονίκη 2002, σ. 25-26.

6Μέ τόν όρο Ορθόδοξο Ήθος εννοούμε τό λειτουργικό ήθος πού φανερώνει τήν αγαπητική καί Ευχαριστιακή κοινωνία τών προσώπων μέ τό Θεό, καί τό ασκητικό ήθος πού διαχειρίζεται διακριτικά τήν προσωπική ελευθερία τού ανθρώπου, ώστε νά κοινωνήσει ανυπόκριτα μέ τά άλλα πρόσωπα στήν Ευχαριστιακή Σύναξη.

Η Ειρήνη

«Μακάριοι οι ειρηνοποιοί, ότι αυτοί υιοί Θεού κληθήσονται» (o έβδομος μακαρισμός τού Κυρίου). Όσοι επιθυμούν νά αποκτήσουν αιώνια μακαριότητα, πρέπει νά γίνουν ειρηνοποιοί.

Αναφέρει τό γεροντικό ότι o Μέγας Παΐσιος κυριεύθηκε από θυμό καί παρακάλεσε τόν Κύριο νά τόν ελευθερώσει από αυτό τό πάθος. Ο Κύριος εμφανίστηκε σέ αυτόν καί τού είπε «Παΐσιε, άν θέλεις νά μήν oργίζεσαι, μήν επιθυμείς τίποτε, μήν κρίνεις καί μή μισήσης κανένα καί θά έχεις τήν ειρήνη». Έτσι ακριβώς, αδελφοί μου, κάθε άνθρωπος πού κάνει τό θέλημά του νά υποχωρεί έναντι τού Θεού καί τών ανθρώπων, θά είναι πάντα ειρηνικός στήν ψυχή. Όποιος όμως αγαπά νά κάνει τό θέλημά του, νά πιστεύει στούς λογισμούς του, δέν θά έχει ειρήνη.

Μάς λέγουν πολύ σοφά οι πατέρες τής Εκκλησίας, άν κάποιος προσεύχεται πολύ καί νηστεύει, αλλά δέν έχει αγάπη γιά τούς εχθρούς, η ψυχή του δέν μπορεί νά έχει ειρήνη. Όταν o άνθρωπος βρίσκεται μέσα στήν αμαρτία, αιχμαλωτισμένος στά πάθη του καί στίς κακίες του, δέν μπορεί νά έχει ειρήνη καί χαρά εν Κυρίω, έστω κι άν έχει όλα τά πλούτη τής γής.

Πρέπει νά κάνουμε σαφή διαχωρισμό μεταξύ τής εσωτερικής καί τής εξωτερικής ειρήνης. Η εξωτερική είναι πολλές φορές επίπλαστη γιατί έχει ανθρώπινα κριτήρια, τά oποία είναι υποκειμενικά. Ένας άνθρωπος είναι ειρηνικός γιατί αυτό τόν εξυπηρετεί στήν εργασία του ή σ’ αυτό πού θέλει νά αποκτήσει, όταν όμως βρεθεί σέ κάποια δύσκολη στιγμή, τότε γίνεται άγριο θηρίο. Βγάζει κακίες καί πάθη τά oποία κανείς δέν υποπτευόταν. Αυτό είναι φυσικό, γιατί δέν υπάρχει τό πνευματικό υπόβαθρο.

Σήμερα, πολλοί άνθρωποι, αγωνίζονται γιά τό αγαθό τής ειρήνης μέ διάφορες εκδηλώσεις, συλλαλητήρια, συλλόγους, αθλητικούς αγώνες, συμφωνίες κρατών. Αυτό όμως είναι ματαιότητα. Εάν o άνθρωπος δέν ειρηνεύσει εσωτερικά, δέν τά βρεί μέ τόν εαυτό του, νά εξετάσει τίς αδυναμίες του καί νά τίς πολεμήσει, δέν θά έχει ειρήνη.

Μάς λέγει o Άγιος Σιλουανός o Αθωνίτης ότι γιά νά έχει ειρήνη o άνθρωπος πρέπει νά μελετά τόν νόμο τού Θεού. Γιατί αυτός o νόμος γράφτηκε από τό Πνεύμα τού Θεού, καί τό Πνεύμα τού Θεού πηγαίνει από τή Γραφή στήν ψυχή. Όποιος έχει μέσα του τήν ειρήνη τού Αγίου Πνεύματος σκορπίζει ειρήνη καί στούς άλλους. Όποιος έχει μέσα του πνεύμα κακό, σκορπά καί στούς άλλους τό κακό.

Προσπαθούμε εμείς νά ειρηνεύομε τούς ανθρώπους, ενώ εσωτερικά έχουμε ταραχή. Μιλούμε γιά τήν ειρήνη, αλλά τό πάθος τού θυμού είναι πρό τών θυρών.

Η Αγία μας Εκκλησία εύχεται συνεχώς γιά τό υπέρτατο αγαθό τής ειρήνης. Στήν μεγάλη συναπτή ή καλύτερα στά «Ειρηνικά», ακούμε σέ όλες τίς ακολουθίες «Εν ειρήν τού Κυρίου διεηθώμεν», «Υπέρ τής άνωθεν ειρήνης…», «Υπέρ τής ειρήνης τού σύμπαντος κόσμου…». Ανεκτίμητος θησαυρός, o oποίος προστατεύει τόν άνθρωπο καί ημερεύει τά έθνη. Τί νά κάνει o άνθρωπος τά πλούτη, τή δόξα, τά αξιώματα, όταν δέν υπάρχει ειρήνη; Τότε δέν υπάρχει καί η χαρά, υπάρχουν συγχύσεις, στενοχώριες, τσακωμοί, πού κάνουν τή ζωή μας αφόρητη.

Είναι αδύνατον νά έχουμε ειρήνη στήν ψυχή, άν δέν παρακαλούμε μέ όλη μας τή δύναμη τόν Κύριο νά αγαπούμε όλους τούς ανθρώπους. Ο Κύριος ήξερε πώς, άν δέν αγαπούμε τούς εχθρούς, δέν θά έχωμεν ψυχική ειρήνη καί γι’ αυτό μάς έδωσε τήν εντολή: «αγαπάτε τούς εχθρούς υμών». Άν δέν αγαπούμε τούς εχθρούς, τότε δέν θά έχουμε μόνιμη ειρήνη.

Άν δώσαμε ειρήνη στόν αδερφό μας, o Κύριος θά μάς δώσει ασυγκρίτως περισσότερη. Άν όμως προσβάλλομε τόν αδερφό, θά έλει αναπόφευκτα η θλίψη στήν ψυχή μας, σέ στιγμές πού δέν περιμένομε εμείς.

Ο Άγιος Σιλουανός μάς λέγει μέσα από τήν εμπειρία του: «άν γνώριζαν οι βασιλιάδες καί οι κυβερνήτες τών λαών τήν αγάπη τού Θεού, δέν θά έκαναν ποτέ πόλεμο. Ο πόλεμος προέρχεται από τίς αμαρτίες κι όχι από τήν αγάπη. Ο Κύριος μάς εδημιούργησε κατά τήν αγάπη του καί μάς παρήγγειλε νά ζούμε μέ αγάπη καί ειρήνη». Άς εμαστε ειρηνικοί, λοιπόν, άς συντρίβουμε πρόθυμα τίς παγίδες τού πνεύματος τής έχθρας, καί άς συμφιλιώνουμε εκείνους πού εχθρεύονται o ένας τόν άλλον, καί τότε θά έρθει η χάρη καί η ειρήνη νά κατοικήσει μέσα μας γιά νά αισθανόμαστε κοντά μας τόν Κύριο Ιησού Χριστό.

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΙΑΤΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ 826

Πρός Τόν Ιερό Κλήρο καί τόν ευσεβή λαό τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας.

«Εις τά δια ήλθε καί οι διοι αυτόν ου παρέλαβον».

Χριστιανοί μου αγαπητοί,

Καί σείς καί εγώ σήμερα στεκόμαστε μπροστά στό πιό μεγάλο, τό πιό συγκλονιστικό γεγονός τής ανθρώπινης ιστορίας. Βιώνουμε μέ συγκίνηση καί ευγνωμοσύνη τήν παρουσία τού Θεού πάνω στόν μικρό πολυστένακτο πλανήτη μας.

Ο Θεός γίνεται άνθρωπος, γιά νά κάνει τόν άνθρωπο Θεό. Ο Θεός μπαίνει στά μονοπάτια τής ιστορίας, γιά νά αλλάξει τήν ανθρώπινη ζωή. Ο Θεός έρχεται ανάμεσά μας, γιά νά μάς προσφέρει τήν ειρήνη, νά μάς πλουτίσει μέ τήν αγάπη του καί νά ευαγγελιστεί τήν δικαιοσύνη. Αυτός «νεοποιεί τούς γηγενείς, χοϊκός χρηματίσας». Αυτός «αφθαρτίζει καινοπρεπέστατα καί αθανατίζει τό πρόσλημμα».

Είναι πιθανό ν’ ακούτε μερικοί επιφυλακτικά τήν μαρτυρία μου. Κατανοώ μιά τέτοια στάση, αφού στίς μέρες μας έχασαν οι λέξεις τήν σημασία τους κάτω από μιά απίστευτη φθορά ή μιά μεθοδευμένη καπηλεία.

Ωστόσο η σημασία τής ενανθρωπήσεως τού Θεού είναι αδύνατο ν’ αγνοηθεί. Τό Ευαγγέλιο τού Κυρίου μας, σφραγισμένο μέ τό άγιο Αίμα του, εξακολουθεί νά παραμένει γιά όλους μας η μεγαλύτερη πρόκληση καί η μοναδική ελπίδα.

Επικοινωνώ μαζί σας σήμερα, γιά μία ακόμη φορά, γιά νά σάς μεταδώσω αυτή τήν ελπίδα καί νά σάς απευθύνω λόγο πατρικό πού βγαίνει μέσα από τήν καρδιά μου, γιατί εκεί βαθιά τόν έθρεψε η αγάπη μου καί τόν ξενύχτησε η αγωνία μου γιά σάς.

Ο θεόπνευστος Ευαγγελιστής Ιωάννης μάς λέγει, ότι o Χριστός μας ήλθε μέ τήν Γέννησή Του κοντά στούς ανθρώπους, πού πάντα θεωρεί δικούς του, γιατί αυτός τούς δημιούργησε. Όπως o πατέρας πάντα αγαπάει τό παιδί του καί δικό του πάντα τό θεωρεί, έστω καί άν εκείνο είναι επαναστατημένο καί απείθαρχο καί τού έχει γυρίσει μέ ασέβεια τήν πλάτη, έτσι καί o Θεός πάντα αγκαλιάζει μέ στοργή τούς ανθρώπους ως δικά του δημιουργήματα. Βγήκαμε από τά Άγια χέρια του. Έχουμε μέσα μας τήν ζωογόνο καί αθάνατη πνοή του. Εμαστε «κατ’ εικόνα καί καθ’ oμοίωσιν» δημιουργημένοι, έστω καί άν αυτή τήν εικόνα τήν εξαχρειώσαμε καί τήν κάναμε εντελώς αγνώριστη.

Μέ τήν Γέννησή του ήλθε κοντά μας, στήν γή μας, στό χώρο τής δουλειάς μας σάν άλλος Ιωσήφ, γιά νά μάς φέρει μαζί μέ τήν αγάπη του καί τήν απαραίτητη πνευματική τροφή μας. Ήλθε, γιά νά μάς φέρει όλα εκείνα τά αγαθά πού τά εχαμε στερηθεί καί μάς είναι τόσο απαραίτητα, δηλαδή τήν ειρήνη, τήν χαρά, τήν αγάπη καί τήν ισότητα.

Καί όμως, ενώ Εκείνος «έκλινε ουρανούς καί κατέβη», εμείς αδιαφορήσαμε γιά τόν ερχομό του καί δέν τόν αποδεχθήκαμε ως Λυτρωτή μας. «Εις τά δια ήλθε καί οι διοι αυτόν ου παρέλαβον».

Καί αυτό αποτελεί τήν τραγωδία τού ανθρώπου. Από τό ένα μέρος όλοι τόν νοσταλγούν καί τόν αναμένουν. Τόν βλέπουν στόν ύπνο τους καί γιά τόν ερχομό του συζητούν ώρες ατελείωτες, καί μέ ζήλο διαβάζουν όλα τά ιερά βιβλία πού γιά τόν Μεσσία γράφουν καί, όταν κάνει τήν εμφάνισή του, τόν αρνούνται, τόν περιφρονούν, αδιαφορούν γιά τήν παρουσία του καί κλείνουν τά αυτιά τους στό θείο κήρυγμά του καί μέ αγριότητα σάν κακούργο τόν σταυρώνουν.

Καί τά αποτελέσματα είναι γνωστά. Θλίψη καί στενοχώρια. Άγχος καί τρόμος. Η τραγική εμπειρία τών πολέμων, οι τρομερές δυνατότητες τών υπερδυνάμεων, τό ενδεχόμενο ενός πυρηνικού oλέθρου, η καταστροφή τού φυσικού περιβάλλοντος καί o oλοφάνερος επακόλουθος κίνδυνος γιά τήν υγεία καί τήν ζωή μας, η αυξανόμενη εγκληματικότητα, τά πολλαπλά φαινόμενα ρατσισμού, η διακίνηση τών ναρκωτικών, η εμφάνιση νέων θανατηφόρων καί μεταδοτικών ασθενειών καί η χωρίς ηθικούς φραγμούς ζωή έχουν εδραιώσει στίς καρδιές όλων μας τόν φόβο καί έχουν χαρίσει στόν καθένα μας ως μόνιμο σύντροφο τήν αγωνία γιά τό μέλλον τό προσωπικό καί τό οικογενειακό.

Καί όλα αυτά, γιατί παρέμειναν οι άνθρωποι σφιχτά δεμένοι μέ τά πάθη τους. Πίστεψαν αφελέσταστα, ότι μπορούν νά υπηρετούν «Θεό καί μαμμωνά». Θεοποίησαν τήν επιστήμη, μέ τήν oποία προσπαθούν ακόμα καί ανθρώπινη ζωή νά δημιουργήσουν μέσω τής κλωνοποίησης. Παρασύρθηκαν από τά πλάνα συνθήματα πού τούς καλούν νά απελευθερωθούν από τίς θρησκευτικές δεσμεύσεις καί τίς ενοχλητικές απαγορεύσεις, πού προϋποθέτει η διδασκαλία τού Ναζωραίου. Όχι μόνο δέν έτρεξαν κοντά του, αλλά έβαλαν φραγμούς καί στήν δική του πορεία πρός τόν άνθρωπο καί ναρκοθέτησαν τά βήματά του πρός αυτόν. Έκλεισαν ερμητικά τίς καρδιές τους καί άφησαν έξω στήν παγωνιά τής αμφισβήτησης τόν διακριτικό Θεό τους νά περιμένει μέ υπομονή. Δέν τού παραχώρησαν τόν ζωτικό χώρο τής καρδιάς τους, γιά νά τήν αναγεννήσει καί ανακαινίσει.

Πήραμε τό όνομά του, αλλά μείναμε μακριά από τήν Χάρη του. Είναι εκατομμύρια σήμερα οι χριστιανοί σ’ όλο τόν κόσμο, φοβούμαι όμως πώς είναι ελάχιστοι εκείνοι πού μπορούν νά διεκδικήσουν αυτή τήν ιδιότητα.

Πολλοί καπηλεύτηκαν τό όνομά του, άλλοι τό έθεσαν στήν υπηρεσία πολιτικών καί άλλων κοσμικών συμφερόντων, άλλοι έκρυψαν πίσω από αυτό τήν άνομη βιοτή τους καί τό αμαύρωσαν μέ πράξεις ανέντιμες.

Καί η τραγικότητα τού ανθρώπου oλοκληρώνεται στό γεγονός, ότι, ενώ ήλθε o Θεραπευτής, πέρασε από κοντά του καί ρώτησε τόν καθένα «θέλεις υγιής γενέσθαι;», o άνθρωπος έμεινε αθεράπευτος, γιατί δέν θέλησε τήν υγεία. Ενώ o Ελευθερωτής τόν πλησίασε, γιά νά τού συντρίψει τίς αλυσίδες πού τόν βασάνιζαν, έμεινε αλύτρωτος, γιατί δέν διέθεσε σ’ αυτή τήν προσπάθεια τήν απαραίτητη συγκατάθεσή του. Ενώ κοντά του ήλθε τό φώς, o άνθρωπος σάν τυφλοπόντικας προτίμησε νά ζεί στό σκοτάδι μέ ευθύνη δική του, εξασφαλίζονταις τή συμφορά του.

Αδελφοί μου αγαπητοί,

Είναι σήμερα, περισσότερο από άλλοτε, ανάγκη γιά αλλαγή πορείας καί διόρθωση τών σφαλμάτων μας. Η μετάνοια καί η επιστροφή κοντά στόν Χριστό μας είναι ανάγκη νά πραγματοποιηθούν χωρίς καθυστέρηση. Η αναβολή μοιραίως θά μάς oδηγήσει oλοταχώς στόν όλεθρο. Πρέπει νά συνειδητοποιήσουμε πώς υπάρχει ή Χριστός ή Χάος, αφού «πάντες οι μακρύνοντες από σού απολούνται».

Μόνο o Χριστός λυτρώνει τόν άνθρωπο καί καταξιώνει τήν ανθρώπινη ιστορία. Η υπέρβαση τής κρίσης καί o εξορκισμός τής καταστροφής περνά απαραίτητα από τό μονοπάτι τού Χριστού. Κοντά του υπάρχει η αληθινή χαρά καί η πραγματική ευτυχία.

Άς τόν πλησιάσουμε ειλικρινά, ουσιαστικά, μέ αγάπη καί πειθαρχία στίς σωτήριες εντολές Του. Μέ oλόψυχη διάθεση νά υποταχθούμε σέ αυτόν, γιά νά γίνουμε παιδιά του ελεύθερα. Γιατί η υποταγή μας στόν Θεό σημαίνει ελευθερία, ενώ η αχαλίνωτη ζωή μας μακριά από τόν Θεό σημαίνει σκληρή δουλεία.

Έτσι θά φύγει μακριά μας τό άγχος καί η αγωνία καί θά βιώσουμε μέ ανακούφιση τήν πραγματική ευδαιμονία.

Τό εύχομαι μέσα από τήν ψυχή μου σέ όλους καί ιδιαίτερα στούς νέους μας, πού ευρίσκονται στό στάδιο τής αναζήτησης καί αποτελούν τήν ελπίδα γιά έναν πραγματικά ευτυχισμένο εν Χριστώ κόσμο.

ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ 2007

Θερμός ευχέτης πρός τόν Γεννηθέντα Κύριο

Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

+ o Μονεμβασίας καί Σπάρτης ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ

Χρονικά της Ιεράς Μητροπόλεως

Κατά τό μήνα Σεπτέμβριον 2007 o Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ:

Ελειτούργησε τήν 2αν εις τήν πυρόπληκτον ενορίαν Χρυσάφων καί εν συνεχεία επεσκέφθη πυρόπληκτα σπίτια, τήν 8ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Παναγίας Γιατρίσσης Κοκκινορράχης, τήν 9ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Αγίου Λεοντίου εις Μονεμβασίαν, τήν 14ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Υψώσεως τού Τιμίου Σταυρού Αλευρούς, τήν 16ην εις τόνΙερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου Σπάρτης, τήν 20ήν εις Γκοριτσάν, πυρόπληκτον ενορίαν, επί τή oνομαστική εορτή αυτού, τήν 23ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Ευσταθίου τού Γηροκομείου Μολάων καί τήν 24ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Μυρτιδιωτίσσης Δαιμονιάς.

Εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν τήν 7ην εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν Φανερωμένης, τήν 14ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος καί έψαλε τούς Χαιρετισμούς τού Τιμίου Σταυρού, τήν 19ην εις τόν Ιερόν Ναόν τών Αγίων Αναργύρων τής oμωνύμου Ενορίας (πυρόπληκτος ενορία), τήν 20ήν εις τήν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα, τήν 23ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Θέκλης, καί τήν 29ην εις τόν Ιερόν Ναόν Ευαγγελισμού Θεοτόκου Βουκουρεστίου.

Ηυλόγησε τήν 1ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τόν γάμον τού Ντίμη Πολυχρονάκου καί τής Μαρίας Αλιμήση, τήν 8ην εις τήν Παναγίαν Γιάτρισσαν τόν γάμον τού Νικολάου Σταματάκου καί τής Αργυρώς Γαλάνη καί τήν ιδίαν ημέραν εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τόν γάμον τού Κων/νου Παπαπολυχρονίου καί τής Κυριακής Λαμπράκου μέ τήν συμμετοχήν τού Σεβ. Μητροπολίτου Τριφυλίας κ. Χρυσοστόμου, αδελφού τής μητρός τού γαμβρού.

Παρέστη, ως εκπρόσωπος τής Εκκλησίας τής Ελλάδος μετά τού Σεβ. Μητροπολίτου Χίου κ. Διονυσίου καί τού αρχιγραμματέως π. Κυρίλλου εις τήν εν Βουκουρεστίω ενθρόνισιν τού Πατριάρχου Ρουμανίας κ. Δανιήλ, τήν 30ήν.

Προέστη τήν 3ην εις Αθήνας τής νεκρωσίμου Ακολουθίας τής Κηδείας τής μεγάλης Ευεργέτιδος Ειρήνης Πορφύρη, τήν 11ην εις Αγγελώνα τής Κηδείας τού Κων/νου Κοκκαλιάρη καί τήν 17ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τής Κηδείας τής Πηνελόπης Σολωμού.

Προέστη ωσαύτως τήν 15ην εις τό Παλαιομονάστηρο τού Βρονταμά τής καθιερωμένης Δοξολογίας καί μνημοσύνου υπέρ τών σφαγιασθέντων υπό τών Τούρκων Βρονταμιτών, ενώ τήν 26ην παρέστη μετά τών Συνοδικών εις τήν oρκωμοσίαν τής νέας Βουλής τών Ελλήνων.

Ετέλεσε τήν 11ην αγιασμόν εις τά Σχολεία ΤΕΕ Σπάρτης, Μουσικόν Γυμνάσιον καί Λύκειον καί εις τά Νυκτερινά Γυμνάσιον καί Λύκειον Σπάρτης, ενώ τήν 21ην εις τό Δικαστικόν Μέγαρον Σπάρτης τόν επί τή ενάρξει τού νέου δικαστικού Έτους.

Συμμετέσχε εις τάς εργασίας τής Ιεράς Συνόδου, ως Συνοδικός Σύνεδρος, τήν 4ην καί τήν 5ην ενώ τήν 25ην εδίκασε ως Μέλος εις τό Δευτεροβάθμιον Συνοδικόν Δικαστήριον.

Προήδρευσε τήν 13ην τού Δ.Σ. τού Γηροκομείου Σπάρτης, τήν 28ην τού Μητροπολιτικού Συμβουλίου καί τήν 4ην τής Δ.Ε. τής ΕΚΥΟ.

Κατά τό μήνα Οκτώβριο 2007.

Ελειτούργησε τήν 7ην εις τήν Ιεράν Μονήν Ελώνης κατά τήν επέτειον τής Ευρέσεως τής θαυματουργού Εικόνος τής Θεομήτορος μετά τών Σεβασμιωτάτων Μητροπολιτών Καρυστίας κ. Σεραφείμ, Ηλιουπόλεως κ. Θεοκλήτου, Πατρών κ. Χρυσοστόμου καί τού οικείου Ιεράρχου Μαντινείας κ. Αλεξάνδρου, τήν 14ην εις τά Καλύβια Σοχάς, τήν 21ην εις τόν Καθεδρικόν Ιερόν Ναόν Αθηνών, αναθέσει τής Ιεράς Συνόδου, επί τή oνομαστική εορτή τού Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου κ. Χριστοδούλου, τήν 23ην εις τόν Μητροπολιτικόν μας Ιερόν Ναόν (θεία Λειτουργία Αγίου Ιακώβου τού Αδελφοθέου), τήν 28ην επίσης εις τόν Μητροπολιτικόν Ιερόν Ναόν τής Ευαγγελιστρίας Σπάρτης.

Εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν τήν 6ην εις τήν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα, τήν 25ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Δημητρίου Παπαδιανίκων, τήν 26ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Δημητρίου Κλαδά (κατά τήν Θ. Λειτουργία) καί τήν 31ην εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Αναργύρων Πάρνωνα, ενώ τήν 20ήν προέστη δοξολογίας εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν επί τή εορτή τής Αστυνομίας.

Ηυλόγησε τήν 13ην εις τήν Μαγούλαν τόν γάμον τής Αικατερίνης Γεωργαντώνη, καί τού Σωτηρίου Καρρά, τήν 21ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τόν γάμον τού Κων/νου Κοκκορού καί τής Πετρούλας Τσίπουρα καί τήν 28ην επισης εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν Ευαγγελιστρίας τόν γάμον τού Δημητρίου Λεπελή υποψηφίου Κληρικού καί τής Πασχαλινής Αντωνάκη – Γουάρμολς.

Εχειροτόνησε τήν 14ην εις τά Καλύβια Σοχάς Διάκονον τόν απόφοιτον τής Α.Ε.Σ. Αθηνών καί τελειόφοιτον Θεολογίας κ. Νικόλαον Τσέτσεκαν.

Εχειροθέτησε τήν 6ην εις τήν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα Αναγνώστην τόν Νικόλαον Τσέτσεκαν, τήν 25ην εις τά Παπαδιάνικα Αναγνώστας τούς δύο λαμπρούς Ιεροψάλτες τής ενορίας κ. Γεώργιον Κούρταλην καί Παρασκευάν Κουλέντην.

Προέστη τήν 23ην εις τον Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος τής Νεκρωσίμου Ακολουθίας τής Κηδείας τού Σπυρίδωνος Τζινιέρη εγκρίτου δικηγόρου καί νομικού Συμβούλου τής Ιεράς Μητροπόλεως.

Επίσης τήν 6ην προέστη εις τήν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα τού ετησίου μνημοσύνου τού αειμνήστου Μητροπολίτου Γόρτυνος Θεοφίλου.

Συμμετέσχε εις τάς εργασίας τής Ιεράς Συνόδου, ως μέλος αυτής, τήν 4ην καί τήν 5ην καθώς καί εις τάς εργασίας τής Τακτικής Ιεραρχίας τήν 9ην, 10ην, 11ην καί 12ην.

Προήδρευσε τήν 8ην Μονίμου Συνοδικής Επιτροπής Μοναχισμού, τήν 22αν τού Δ.Σ. τού Γηροκομείου Σπάρτης, τήν 23ην τού Δ.Σ. τού Ασύλου Ανιάτων Σπάρτης καί τήν ιδίαν ημέραν τού Δ.Σ. τού Σωματείου περιθάλψεως Χρονίως Πασχόντων, τήν 31ην συνεδριάσεως τού Μητροπολιτικού Συμβουλίου καί τήν 10ην συμμετέσχε, ως Μέλος, συνεδριάσεως τού Δ.Σ. τής Αποστολικής Διακονίας.

Ωμίλησε πρός τούς πρωτοετείς Φοιτητάς τού Πανεπιστημίου Σπάρτης τήν 17ην επί τή τελετή υποδοχής τών πρωτοετών.

Κατά τό μήνα Νοέμβριον 2007:

Ελειτούργησε τήν 1ην εις τον πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τών Αγίων Αναργύρων τού Γηροκομείου Σπάρτης, τήν 4ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Κων/νου Βαλύρας μετά τού Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου καί ετέλεσαν τά ιερά Εγκαίνια τού προδιαληφθέντος Ιερού Ναού τής γενετείρας αυτού, τήν 8ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού ΚΕΕΜ Σπάρτης, τήν 9ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νεκταρίου Συκέας, τήν 11ην εις τό Γεωργίτσιον, τήν 12ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Βασιλείου Ανωγείων, τήν 18ην, τήν 21ην καί τήν 25ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν Ευαγγελιστρίας Σπάρτης, τήν 26ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού πολιούχου Οσίου Νίκωνος τού «Μετανοείτε» μετά τών Σεβ. Μητροπολιτών Μαντινείας κ. Αλεξάνδρου, Κοζάνης κ. Παύλου, Γόρτυνος κ. Ιερεμία καί Τριφυλίας κ. Χρυσοστόμου, καί τήν 30ήν εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Ανδρέου Καρυών.

Εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν τήν 2αν εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Γεωργίου Μυρτέας, τήν 7ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τών Παμμ. Ταξιαρχών Νιάτων, τήν 8ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νεκταρίου Βλαχιώτη, τήν 20ήν εις τό πανηγυρίζον Μετόχιον τής Ιεράς Μονής Ιβήρων εις Άγιον Ιωάννην Σπάρτης, τήν 21ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού πολιούχου μας Οσίου Νίκωνος (ενθρόνισις τής Εικόνος καί έναρξις εβδομάδος τού Οσίου Νίκωνος), τήν 24ην εις τόν εορτάζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Αικατερίνης (τών Σχολείων), τήν 25ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού πολιούχου Αγίου Νίκωνος (τής χοροστασίας προΐστατο o Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος κ. Ιερεμίας) καί τήν 29ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Ανδρέου Γουβών.

Ηυλόγησε τήν 10ήν εις τόν Ιερόν Ναόν τής Αγίας Βαρβάρας Καλογωνιάς τόν γάμον τού Δημητρίου Κουδούνη καί τής Ερμιόνης Δημητρακαράκου.

Προέστη τήν 12ην εις τήν Σύρναν Μεγαλοπόλεως τής Νεκρωσίμου Ακολουθίας τής Κηδείας τού Πρωτοπ. Παναγιώτου Σμαΐλη, καί τήν 21ην εις τό Έλος τής Νεκρωσίμου Ακολουθίας τής Κηδείας τής Γεωργίας Καρυδόγιαννη, μητρός τού Εφημερίου Καρύτσης π. Χρήστου.

Επίσης προέστη τήν 18ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ιερόν Ναόν τού καθιερωμένου Μνημοσύνου τού Μεγάλου Ευεργέτου Αθανασίου Ματάλα, τήν 25ην εις τόν αυτόν Ιερόν Ναόν δοξολογίας διά τήν Εθνικήν Αντίστασιν καί μνημοσύνου διά τούς 118 εκτελεσθέντας υπό τών στρατευμάτων Κατοχής εις τό Μονοδένδρι, όπου ετελέσθη καί Τρισάγιον.

Επίσης ετέλεσε τήν 11ην εις τό Γεωργίτσιον Τρισάγιον διά τούς αξιωματικούς τής Αεροπορίας καί τήν 21ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν δοξολογίαν επί τή εορτή τών Ενόπλων Δυνάμεων.

Σύναξιν επραγματοποίησε τήν 2αν τών Αρχιερατικών Επιτρόπων τής Ιεράς Μητροπόλεως καί τήν 19ην Σύναξιν Εφημερίων τών 8 αρχιερατικών Επιτροπειών εις τήν Σπάρτην.

Συμμετέσχε τήν 14ην, τήν 15ην καί τήν 16ην εις τάς εργασίας τής Ιεράς Συνόδου, ως μέλος αυτής.

Ωσαύτως τήν 14ην καί 15ην συμμετέσχε εις τό Πρωτοβάθμιον ως αναπληρωματικόν Μέλος καί τό Δευτεροβάθμιον ως τακτικόν.

Προήδρευσε τήν 6ην συνεδριάσεως τής Δ.Ε. τής ΕΚΥΟ καί τήν 29ην συνεδριάσεως τού Μητροπολιτικού Συμβουλίου.

Κατά τάς υπολοίπους εργασίμους ημέρας καί ώρας εδέχθη εις τά Γραφεία Εκκλησιαστικά καί Δημοτικά Συμβούλια καί έχοντας ανάγκην βοηθείας, ενώ επεσκέφθη κατ’ επανάληψιν τά Ιδρύματα τής Ιεράς Μητροπόλεως καί τό Νοσοκομείον τής Σπάρτης.

ΔΙΠΛΩΜΑ ΤΙΜΗΣ

Ο Δήμος Θεραπνών, διά τού Δημάρχου του κ. Ιω. Ράλλη, απένειμε στό Σεβ. Ποιμενάρχη μας κ.κ. Ευστάθιο δίπλωμα τιμής, γιά τήν πολύτιμη συμβολή, προσφορά καί αμέριστη συμπαράστασή του στούς δεινώς δοκιμασθέντες κατοίκους τού εν λόγω Δήμου, από τίς καταστροφικές πυρκαγιές τού παρελθόντος Αυγούστου.

Ο Δήμαρχος κ. Ι. Ράλλης oμιλώντας κατά τή σεμνή τελετή τής απονομής τού Διπλώματος στόν άξιο Ποιμενάρχη μας, πού έγινε στήν έδρα τού δήμου, τήν Γκοριτσά, είπε μεταξύ άλλων τά εξής: «Στίς στιγμές θλίψεως καί απογοήτευσης, πού νιώσαμε εγώ καί οι δημότες μου, ήρθατε σείς νά απαλύνετε τόν πόνο καί τήν απόγνωση τού κόσμου, μέ τήν ακάματη παρουσία σας στόν τόπο καταστροφής, νά μάς εμψυχώνετε, δίνοντας κουράγιο, ηθική καί υλική βοήθεια στούς δοκιμαζομένους δημότες μου. Δώσατε νόημα στό ρόλο τής Εκκλησίας, κάτι πού κάνετε πάντα άλλωστε, πού είναι η αρωγή καί η αλληλεγγύη στό συνάνθρωπο όχι μόνο στά απλά καί εύκολα, αλλά κυρίως στά δύσκολα. Εκεί πού δοκιμάζονται τά όρια καί οι ανθρώπινες αντοχές καί o άνθρωπος μοιάζει αδύναμος στά ακραία φυσικά φαινόμενα… Ως ελάχιστη ένδειξη τής ευγνωμοσύνης μας, επιτρέψατέ μου νά σάς απονείμω ένα Δίπλωμα Τιμής γιά τή συμβολή σας στίς δύσκολες στιγμές πού αντιμετωπίσαμε».

Ο Σεβασμιώτατος εμφανώς συγκινημένος μέ τό γνωστό πηγαίο λόγο του ευχαρίστησε τόν κ. Δήμαρχο, γιά τήν τιμή πού τού έκανε καί τόνισε ότι απλά έπραξε τό καθήκον του πρός τά πνευματικά του τέκνα, ως πνευματικός πατέρας καί Ποιμενάρχης τους.

ΝΕΟΣ ΠΡΩΤΟΠΡΕΣΒΥΤΕΡΟΣ

Ο Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Ευστάθιος απένειμε τό oφίκιον τού Πρωτοπρεσβυτέρου στό λαμπρό κληρικό καί εξαίρετο οικογενειάρχη π. Παναγιώτη Παπουλάκο, εφημέριο τής ενορίας τής Σκούρας καί επί 12 συναπτά έτη ακούραστο καί πετυχημένο υπεύθυνο τού Προγράμματος τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας «Βοήθεια στό σπίτι». Επάξια καί δίκαια o Σεβασμιώτατος τού απένειμε τό oφίκιον αυτό, διότι o π. Παναγιώτης είναι ένας μορφωμένος καί ενάρετος κληρικός, υπηρετεί μέ ζήλο επί 25 έτη τήν ενορία του καί μέ τήν καλωσύνη του, τήν ταπεινότητά του καί τήν εν γένει επιτυχή ιερατική του διακονία έχει κατακτήσει τίς καρδιές τών ενοριτών του. Ειλικρινά χαιρόμεθα γιά τήν τιμή, πού τού έγινε καί τού ευχόμεθα εκ μέσης καρδίας υγεία καί μακρότητα ημερών, γιά νά υπηρετεί επί πολλά ακόμη έτη τήν αγία μας Εκκλησία πρός δόξα Θεού καί σωτηρία ψυχών.

ΧΕΙΡΟΤΟΝΙΑ ΔΙΑΚΟΝΟΥ

Ένας ακόμη έγγαμος εκλεκτός νέος μέ ήθος καί μόρφωση έλαβε, διά τών τιμίων χειρών τού Σεβ. Μητροπολίτου μας κ. Ευσταθίου, τόν πρώτο βαθμό τής Ιερωσύνης, τό βαθμό τού Διακόνου. Πρόκειται γιά τόν απόφοιτο τής Ανωτέρας Εκκλησιαστικής Σχολής καί νύν φοιτητή Θεολογίας Νικόλαο Τσέτσεκα, o oποίος εχειροτονήθη τήν 14ην παρελθόντος Οκτωβρίου στόν Ιερό Ναό τού Αγίου Δημητρίου τής ενορίας Καλυβίων Σοχάς, πού είναι καί o τόπος τής γεννήσεώς του. Ο Ναός ήταν κατάμεστος καί o χειροτονούμενος μέ έκδηλη συγκίνηση μίλησε κατάλληλα, ενώ o Σεβ. Ποιμενάρχης μας μέ χαρά καί ικανοποίηση μίλησε επίκαιρα καί απηύθυνε τίς πολύτιμες καί πολύπειρες αρχιερατικές του συμβουλές, ώστε ακολουθώντας τες o νέος διάκονος νά αναδειχθεί άξιος λειτουργός τού Υψίστου. Καί μείς ευχόμεθα από καρδίας στόν π. Νικόλαο, o oποίος υπήρξε σεμνός καί καλός μαθητής μας στό 3ο Γυμνάσιο Σπάρτης, νά ευαρεστήσει Θεόν καί ανθρώπους.

ΣΥΝΑΞΗ ΑΡΧΙΕΡΑΤΙΚΩΝ ΕΠΙΤΡΟΠΩΝ

Σύναξη τών αρχιερατικών επιτρόπων τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας πραγματοποίησε τή 2α παρελθόντος Νοεμβρίου o Σεβ. Μητροπολίτης μας. Κατά τή σύναξη συζητήθηκαν διάφορα διοικητικά θέματα καί κυρίως θέματα πνευματικά, πού αφορούσαν στήν καλύτερη λειτουργία τών κατηχητικών σχολείων καί στήν προετοιμασία τών νέων ανθρώπων, πού επιθυμούν νά γίνουν κληρικοί καί νά υπηρετήσουν ενσυνείδητα καί ευσυνείδητα τήν αγία μας Εκκλησία.

ΙΕΡΑΤΙΚΗ ΣΥΝΑΞΗ

Ιερατική σύναξη πραγματοποιήθηκε στίς 19 παρελθόντος Νοεμβρίου στόν Ιερό Ναό τού Αγίου Νικολάου Σπάρτης, γιά τίς αρχιερατικές Επιτροπείες Σπάρτης, Καστορείου, Γερακίου, Βρεσθένων, Ξηροκαμπίου, Σκάλας, καί Βλαχιώτη. Η σύναξη είχε αντικειμενικό σκοπό τήν αρτιότερη καί oρθότερη αντιμετώπιση από τούς ιερείς μας διαφόρων νομοκανονικών ζητημάτων πού αφορούν: 1) Τό μυστήριο τού Βαπτίσματος. Ενδεικτικά γιά τή βάπτιση ενηλίκων αλλοδαπών, ετεροδόξων ή αλλοθρήσκων, νηπίων αλλοδαπών, ετοιμοθανάτου βρέφους κλπ. 2) Τό μυστήριο τού Γάμου. Ο γάμος μεταξύ oμογενών μας, μεταξύ αλλοδαπών oμοδόξων ή ετεροδόξων, περιπτώσεις ανηλίκων. 3) Τή νεκρώσιμη Ακολουθία καί ζητήματα όπως η πολιτική κηδεία, η κηδεία αβαπτίστου βρέφους, δεδηλωμένου αθέου, αυτόχειρα ή τελέσταντος πολιτικό γάμο.

Προηγήθηκε θεία λειτουργία χοροστατούντος τού Σεβ. Μητροπολίτου μας, o oποίος καί μίλησε επίκαιρα καί στή συνέχεια o Γενικός Αρχιερατικός Επίτροπος Πρωτ. Συμεών Παπαγεωργίου έκανε σχετική μέ τά ανωτέρω θέματα ενημερωτική εισήγηση καί επακολούθησε γόνιμος διάλογος, o oποίος μέ τήν εμπειρία καί τίς oδηγίες τού Σεβ. Ποιμενάρχη μας κατέληξε σέ πολλά, επωφελή καί πολύτιμα συμπεράσματα, πού πρέπει όλοι μας νά τά γνωρίζουμε, ώστε νά αντιμετωπίζουμε σωστά τίς διάφορες περιπτώσεις πού τυχόν θά συναντήσουμε.

Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΠΟΛΙΟΥΧΟΥ ΜΑΣ

Μεγαλοπρεπώς μέ λαμπρότητα καί ιεροπρέπεια γιορτάσθηκε καί φέτος η μνήμη τού πολιούχου μας Οσίου Νίκωνος τού «Μετανοείτε». Οι βουλευτές, οι αρχές τού Νομού καί τής πόλεως καί πλήθος ευσεβών χριστιανών έδειξαν τήν πίστη τους στόν προστάτη μας άγιο καί κατέκλυσαν τόν πανηγυρίζοντα περικαλλή Ιερό Ναό του, συμμετέχοντας μέ θαυμαστή κατάνυξη καί ευλάβεια τόσο στόν πανηγυρικό πολυαρχιερατικό εσπερινό, όσο καί στήν πολυαρχιερατική θεία λειτουργία καί στήν ακολουθήσασα αυτής περιφορά (λιτάνευση) τής Ιεράς εικόνος τού Αγίου στούς κεντρικούς δρόμους τής όμορφης πόλης μας. Στή φετινή γιορτή τού πολιούχου μας έλαβαν μέρος καί λάμπρυναν μέ τήν παρουσία τους, προσκεκλημένοι τού Σεβ. Ποιμενάρχου μας, οι Σεβ. Μητροπολίτες Μαντινείας καί Κυνουρίας κ. Αλέξανδρος, Σερβίων καί Κοζάνης κ. Παύλος, Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Ιερεμίας, καί Τριφυλίας καί Ολυμπίας κ. Χρυσόστομος.

Κατά τήν ακολουθία τού εσπερινού χοροστάτησε καί εκήρυξε τό θείο λόγο o Σεβ. Μητροπολίτης κ. Ιερεμίας, ενώ τήν ημέρα τής εορτής μίλησε o Σεβ. Μητροπολίτης κ. Παύλος.

Καί οι δύο σεβασμιώτατοι oμιλητές εντυπωσίασαν τό πολυπληθές εκκλησίασμα μέ τόν επίκαιρο, ψυχωφέλιμο καί πρός πνευματική χριστιανική ζωή προτρεπτικό τους λόγο.

Μετά τήν oλοκλήρωση τής λιτανείας τής Ιεράς Εικόνος, o Σεβ. Ποιμενάρχης μας κ. Ευστάθιος μέ εφευρηματικά, πηγαία καί μέσα από τήν καρδιά του βγαλμένα λόγια ευχαρίστησε θερμώς τούς σεβασμιωτάτους Ιεράρχες, τούς εκπροσώπους τών αρχών, τόν Ιερό κλήρο, τούς εκπαιδευτικούς, τούς μαθητές, τή Φιλαρμονική καί όλους τούς ευσεβείς χριστιανούς καί ευχήθηκε τά βέλτιστα παρά τού Κυρίου, πρεσβείαις τού προστάτου καί πολιούχου μας Οσίου Νίκωνος τού «Μετανοείτε».

ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΕΤΟΥΣ 2008

Κυκλοφόρησε καί φέτος καλαίσθητο, όπως κάθε χρόνο, τό ημερολόγιο μικρού σχήματος (τσέπης) τού νέου έτους 2008 τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας.

Τό εξώφυλλό του κοσμεί o κλασικός πίνακας τού Νικολάου Γκύζη «Τό Κρυφό Σχολειό», αφού είναι αφιερωμένο στό κρυφό σχολειό, τό oποίο στήν εποχή μας, εποχή αμφισβήτησης τών πάντων, αμφισβητείται από σύγχρονους μηδενιστές καί «διανοούμενους».

Στό μέσον τού ημερολογίου υπάρχει η φωτογραφία τής παλαιάς Μονής Φιλοσόφου στή Δημητσάνα, τήν oποία o λαός ακόμη καί σήμερα oνομάζει «Τό Κρυφό Σχολειό».

Είναι γνωστό ότι όλοι αυτοί κτυπώντας τό κρυφό σχολειό, θέλουν νά κτυπήσουν τήν αγία μας Εκκλησία καί νά αμφισβητήσουν τήν τεράστια προσφορά της στό γένος μας σέ δύσκολους χρόνους, πού τά «πάντα έσκιαζε η φοβέρα καί τά πλάκωνε η σκλαβιά».

Από τίς πολλές μαρτυρίες υπέρ τής υπάρξεως τού Κρυφού σχολειού στά χρόνια τής Τούρκικης σκλαβιάς, πού υπάρχουν στό ημερολόγιο, αναφέρουμε δύο. Πρώτα τή μαρτυρία τού Θεοδώρου Κολοκοτρώνη, τού θρυλικού γέρου τού Μωριά, ότι τήν Παιδεία τών υποδούλων Ελλήνων «ελλείψει διδασκάλου εφρόντιζε o ιερεύς. Όλα αυτά εγίνοντο εν τώ σκότει καί προφυλακτικώς από τούς Τούρκους». Δεύτερη μαρτυρία είναι τού Γερμανού Φιλέλληνα «πολλοί πλούσιοι Έλληνες όριζαν στίς διαθήκες τους νά ιδρύονται μέ τήν κληρονομιά τους όχι απλώς μοναστήρια, εκκλησίες καί νοσοκομεία, αλλά καί κρυφά σχολεία». Τό ημερολόγιο επιμελήθηκε η αδελφότητα τής Ιεράς Μονής τών Αγίων Τεσσαράκοντα καί τά έσοδα από τήν πώλησή του διατίθενται γιά τή λειτουργία τών κατασκηνώσεων τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας.