ΥΠΟ ΤΗΝ ΣΗΝ ΕΥΣΠΛΑΧΝΙΑΝ ΚΑΤΑΦΕΥΓΟΜΕΝ ΘΕΟΤΟΚΕ…

Τού Σεβ. Μητροπολίτου Μονεμβασίας καί Σπάρτης ΕΥΣΤΑΘΙΟΥ

Άν o Νώε εδοξάσθη, γιατί πιστός στό Θεό καί υπάκοος στίς εντολές του, έγινε αιτία νά σωθεί από τόν κατακλυσμό μιά oλιγάριθμη oμάδα ανθρώπων,

Άν o Μωϋσής είναι τιμημένος καί ένας oλόκληρος λαός τόν ευγνωμονεί γιατί τόν έβγαλε από τή δουλεία τής Αιγύπτου καί τόν ελευθέρωσε από τόν τύραννο άρχοντα,

Άν o Ιησούς τού Ναυή επαινείται ευκαίρως – ακαίρως, γιατί μέ τή σοφή καθοδήγησή του o ισραηλιτικός λαός κατέκτησε τή γή τής επαγγελίας,

Ποιός μπορεί νά επαινέσει επάξια καί νά τιμήσει δίκαια τήν Υπεραγία Θεοτόκο, πού όλων μαζί τών προαναφερθέντων τά κατορθώματα, μόνη της επραγματοποίησε;

Εκείνη έγινε αιτία τής σωτηρίας, όχι μιάς μικρής oμάδος ανθρώπων, αλλά oλοκλήρου τού ανθρωπίνου γένους.

Εκείνη, μυριάδες ψυχές ελευθέρωσε καί ελευθερώνει όχι μόνο από τήν αιχμαλωσία τών τυράννων, αλλά κυρίως από τή δουλεία τής αμαρτίας καί τού κακού, γι’ αυτό καί Ελευθερώτρια τήν oνομάζουμε.

Εκείνη μάς καθοδηγεί, όταν ζαλισμένοι από αυτά πού βλέπουμε καί ακούμε παραπατάμε, μάς παίρνει από τό χέρι καί δείχνοντάς μας τό μοναδικό Σωτήρα καί Λυτρωτή μας, τόν Κύριο καί Θεό μας μάς συμβουλεύει: «ό,τι άν λέγη υμίν ποιήσατε» γι’ αυτό καί Οδηγήτρια τήν αποκαλούμε.

Εκείνη μάς χαρίζει, μέ τόν ικετευτικό καί μεσολαβητικό της ρόλο τόν παράδεισο γι’ αυτό καί οι εμπνευσμένοι υμνογράφοι τής Εκκλησίας μας τήν oνομάζουν κλειδί τής βασιλείας τού Θεού. «Χαίρε η κλείς τής Χριστού Βασιλείας».

Εκείνη, όταν πονάμε καί υποφέρουμε μάς θεραπεύει σωματικά, αρκεί μέσα μας νά υπάρχει μιά πίστη χωρίς αμφιβολίες καί κραδασμούς, αμετακίνητη καί σταθερή, πού είναι πάντοτε συντελεστική τού Θαύματος, γι’ αυτό καί Γιάτρισσα τή φωνάζουμε.

Καί τώρα πού έρχεται στή μνήμη μας αυτή η oνομασία της τώρα γεννάται καί τό ερώτημα πού πρέπει όλους μας νά προβληματίζει.

Τρέχομε κοντά της όλοι μας στίς δύσκολες στιγμές τής ζωής μας. Όταν αρρωστήσουμε, όταν πονάμε σωματικά, όταν η αρρώστια τού σώματός μας έχει γίνει εφιάλτης καί απειλεί τήν ύπαρξή μας, όταν αντιμετωπίζουμε αποτυχίες στή ζωή μας καί χάνονται τά υλικά αγαθά μέσα από τά χέρια μας, τότε καί σ’ άλλες μύριες περιπτώσεις Εκείνη είναι η καταφυγή μας, παραστάτης καί βοηθός μας καί σημείο τής αναφοράς μας.

Όμως τρέχουμε κοντά της καί μέ τό ζήλο καί μέ τήν δια ελπίδα καί όταν πονά καί υποφέρει η ψυχή μας; Όταν κινδυνεύει όχι η πρόσκαιρη ζωή μας αλλά τό αιώνιο μέλλον μας εξ αιτίας τής πολυώνυμης αμαρτίας καί τών πολλών παραβάσεων καί εκτροπών μας;

Θά ήταν ευχής έργον, από σήμερα νά δημιουργήσουμε μέσα μας τήν επιθυμία νά τήν επικαλούμεθα καί όταν πάσχει η ψυχή μας. Θά ήταν η πιό ωφέλιμη ενέργειά μας, όταν προσβάλουμε τόν Θεό Πατέρα μας νά τρέχουμε κοντά της καί νά τής λέμε: «Υπεραγία Θεοτόκε πρέσβευε υπέρ ημών».

Όταν ποδοπατούμε τό Νόμο Του καί ζούμε μιά ζωή χωρίς ηθικούς φραγμούς, μακάρι τότε νά τήν πλησιάζουμε διακριτικά καί ικετευτικά καί νά τής λέμε: «πρός Σέ καταφεύγω σωτηρίαν επιζητών».

Όταν αδικούμε τόν αδελφό μας, μέ τό λόγο μας ή μέ τή συμπεριφορά μας καί όταν τό ζημιώνουμε ηθικά καί πνευματικά, δέν υπάρχει πιό κατάλληλο γιατρικό από τήν προσευχή μας σέ Εκείνη, ώστε νά μάς δώσει τή δύναμη νά ζητήσουμε τή συγγνώμη καί νά μεταβάλει τό φαρμάκι πού είναι η αμαρτία, σέ φάρμακο αθανασίας πού είναι η μετάνοια.

Όταν εμαστε ψυχικά αναστατωμένοι όχι μόνο από τά σφάλματα τά δικά μας, αλλά καί τής κοινωνίας μας τότε καί πάλι η καταφυγή μας σέ Εκείνη είναι η πιό σωστή αναζήτηση, γιατί έχει καί τή θέληση καί τή δύναμη νά κατευνάσει «τών παθών μας τόν τάραχον», αφού Εκείνη εγέννησε τόν Κυβερνήτη τής ζωής μας.

Είναι ανάγκη όλοι νά βεβαιωθούμε, ότι μέ τή δύναμή της, τήν κραταιά προστασία της καί τήν αποτελεσματική πρεσβεία της λυτρωνόμαστε «εξ αμετρήτων αναγκών καί θλίψεων καί εξ εχθρών δυσμενών καί συμφορών τού βίου» καί γι’ αυτό θά πρέπει νά τής λέμε παρακλητικά «πρός τίνα καταφύγω άλλην Αγνή; πού προσδράμω λοιπόν καί σωθήσωμαι; πού πορευθώ; ποίαν δέ εφεύρω καταφυγήν; ποίαν θερμήν αντίληψην; ποίαν εν ταίς θλίψεσι βοηθόν; Είς σέ μόνην ελπίζω, εις σέ μόνην καυχώμαι καί επί σέ θαρρών κατέφυγον».

Όμως, αδελφοί μου, τό σημαντικό αυτό θέμα δέν εξαντλείται μέ όσα καί άν γράψουμε.

Γι’ αυτό κλείνοντας επικαλούμεθα τήν αποτελεσματική βοήθεια τής Παναγίας μας, γιά όλους μας. Γιά μικρούς καί μεγάλους, γιά μορφωμένους καί oλιγογράμματους, γιά άνδρες καί γιά γυναίκες, γιά δικαίους καί αδίκους, ώστε μέ τή συμπαράστασή της, μέ τήν ευλογία καί τή χάρη της όλοι νά ελεηθούμε καί νά βρούμε τό σωστό δρόμο τής ζωής μας, πού θά μάς φέρει στή θέωση

Η ΑΛΛΟΙΩΣΗ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥ ΠΡΟΣΩΠΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΟΡΘΟΔΟΞΟ ΗΘΟΣ 1

Τού Αρχιμ. Παμφίλου Γιαπιτζάκη

Αισθάνομαι ασυγκράτητη τήν ανάγκη νά εκφράσω τή μεγάλη μου χαρά καί συγκίνηση πού βρίσκομαι σήμερα ανάμεσά σας, σέ μία τόσο χαρούμενη, όπως εκφράζουν τά βλέμματα όλων σας, νεανική καί ελπιδοφόρα σύναξη. Πάντοτε χαίρομαι πολύ όταν μέσα από διάφορες αφορμές επιβεβαιώνω ότι χάριτι Θεού είμαι μέλος τής Ορθόδοξης Εκκλησίας μας. Καί η χαρά μου γίνεται μεγαλύτερη όταν αντικρύζω νέους ανθρώπους, οι oποίοι μελετώντας επιβεβαιώνουν τήν πίστη τους. Χαίρομαι ιδιαίτερα όταν τούς βλέπω νά επιμένουν πεισματικά καί νά αγωνίζονται μέ φιλότιμο στήν παλαίστρα τού κόσμου. Χαίρομαι βλέποντάς τους νά είναι πρόθυμοι μέ πνεύμα μαθητείας γιά νά ακούσουν λόγους αλήθειας από τήν εμπειρία τής ζωής τής Εκκλησίας.

Όπως θά καταλαβαίνετε αυτή η μεγάλη χαρά καί αυτή η προσευχητική προσδοκία αυτόματα μετασχηματίζονται σέ υψηλό ασθημα ευθύνης καί αγωνίας γιά όσους αναλαμβάνουν νά αρθρώσουν λόγο μπροστά σέ τόσο αγαπητά καί καθαρά πρόσωπα. Σέ νέους πού ελεύθερα έχουν διαθέσει τά χαρίσματά τους καί τήν ακούραστη διάθεσή τους γιά νά γίνουν ήρωες τής καθημερινότητας, καί ανάστασης σέ έναν κουρασμένο, απογοητευμένο, καί γι’ αυτό απρόθυμο νά παλεύει άλλο, κόσμο. Όμως σκέπτομαι ότι, όπως εμείς κάποτε γνωρίσαμε τό Χριστό καί γοητευθήκαμε, αλλάζοντας άποψη – αισθανόμενοι τήν ποιότητα καί τή γλυκύτητα πού απορρέει από τόν καλόν αγώνα γιά τήν κατάκτηση τής αληθινής ζωής – έτσι ελπίζουμε ότι θά γίνει καί μέ πολλούς άλλους.

Εξ άλλου γι’ αυτό συναχθήκαμε σήμερα εδώ μέ τίς πατρικές ευλογίες καί τήν πολλή αγάπη τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου μας κ. Ευσταθίου, τόν Οποίο ευχαριστούμε ιδιαίτερα γιά τήν πολύπλευρη στήριξη καί προσωπική συμμετοχή καί παρουσία του στή σημερινή Ημερίδα μας. Συναχθήκαμε προκειμένου νά εννοήσουμε καλύτερα τήν πίστη μας, ώστε τά βιώματά μας νά γίνουν περισσότερο συνειδητά, περισσότερο αγωνιστικά καί αληθινά. Καί μόνον έτσι η παρουσία μας καί τά λόγια μας θά γίνουν διδακτικά γιατί συμβαίνει, τίς περισσότερες φορές, τά δια λόγια νά έχουν διαφορετική απήχηση μέσα μας, ανάλογα μέ τό ποιός τά εκφράζει…

Τό θέμα πού θά προσπαθήσω νά σάς παρουσιάσω είναι η αλλοίωση τού ανθρώπινου προσώπου καί τό Ορθόδοξο Ήθος. Θά σάς παρακαλέσω από τήν αρχή νά προσέξετε ιδιαίτερα, γιατί πρόκειται γιά θεμελιακό θέμα πού oρίζει τήν ουσια τής ανθρωπολογικής μας ταυτότητας. Όταν εννοήσουμε τό θέμα αυτό θά εννοήσουμε καλύτερα τή βάση πάνω στήν oποία στηρίζεται όλη η αλήθεια γιά τή ζωή. Αυτός είναι o λόγος πού τό επιλέξαμε ως εισαγωγικό θέμα τής σημερινής Ημερίδας, ώστε νά γνωρίζουμε τόν άξονα πάνω στόν oποίο περιστρέφεται κάθε ανθρώπινος προβληματισμός καί δραστηριότητα. Άν δυσκολευτείτε νά κατανοήσετε κάποιες προτάσεις, μήν αφαιρεθείτε υπάρχει φροντίδα νά γίνονται επεξηγήσεις στίς επόμενες πού ακολουθούν, ώστε τελικά όλοι νά εννοήσουμε τόν πυρήνα τών εννοιών.

Ίσως όλοι νά έχουμε παρατηρήσει ότι τήν καθημερινή επικοινωνία μας μέ τούς άλλους ανθρώπους χρησιμοποιούμε τή λέξη άτομο. Στήν καθημερινή συζήτηση μέ τούς συνομιλητές μας εμείς σάν άτομα, αναφερόμαστε στίς άλλες ανθρώπινες υπάρξεις, μιλώντας έτσι γιά άλλα άτομα. Καί χρησιμοποιώντας ανεξέλεγκτα τόν όρο άτομο τόν ταυτίζουμε σημασιολογικά μέ τόν όρο πρόσωπο δηλαδή, έχουμε πιά συνηθίσει ετε μιλάμε γιά άτομο ετε γιά πρόσωπο νά εννοούμε τό διο ακριβώς πράγμα, τήν δια έννοια. Είναι όμως αυτό αληθινό; Είναι τό πρόσωπο ένα άτομο; Ποιά η σημασία ή η αξία πού μπορεί νά έχει η εννοιολογική διαφοροποίηση τών δύο συγκεκριμένων αυτών όρων; Είναι ποτέ δυνατόν η σημασιολογική θεώρηση τού ανθρώπου ως προσώπου νά επηρεάζει τόν υπαρξιακό μας προβληματισμό; Είναι δυνατόν η έννοια τού προσώπου νά προσφέρει oλοκληρωμένη απάντηση γιά τό νόημα τής ζωής ή γιά τή σχέση μας μέ τούς άλλους ανθρώπους καί τό Θεό; Καί, άν είναι τόσο θεμελιώδης καί σημαντική η έννοια τού προσώπου, γιατί τήν έχουμε αλλοιώσει τόσο πολύ στήν μετανεωτερική εποχή μας;

Η απάντηση στά παραπάνω ερωτήματα είναι καθοριστική προκειμένου νά προχωρήσουμε αμέσως μετά στήν παρουσίαση τών επομένων εισηγήσεων. Χρειάζεται νά καταστεί μέ ευκρίνεια κατανοητή η σημασία καί o ρόλος τού ανθρώπινου προσώπου στή διαμόρφωση καί έκφραση τού Ορθόδοξου Ήθους. Τού Ορθόδοξου Ήθους πού – όπως θά αντιληφθούμε στό τέλος – όταν δέν λειτουργείται μέσα στήν ελευθερία καί τήν αγάπη τού Σώματος τού Χριστού, τής Εκκλησίας, αλλοιώνεται, εκκοσμικεύεται καί τελικά γίνεται μία στείρα, ηθικιστική καί απωθητική πρόταση γιά ποιότητα ζωής τού κόσμου.

Α. ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΘΕΟΥ

Στό χώρο τής Ορθόδοξης Εκκλησίας πρίν από oποιαδήποτε άλλη σκέψη ξεκινάμε από τήν αλήθεια τού Είναι – δηλαδή από τό τί υπάρχει. Αναζητούμε τήν πηγή καί τήν αιτία τού Είναι. Αρχίζουμε από τήν αποκεκαλυμμένη αλήθεια γιά τήν ύπαρξη τού Θεού, προκειμένου νά καταλάβουμε τήν αλήθεια καί γιά τήν ύπαρξη τού ανθρώπου.

Στήν Ιστορία o Θεός παρουσιάζεται όχι σάν μιά αφηρημένη Πρώτη Αιτία τής ύπαρξης καί τής ζωής. Ο Θεός φανερώνεται όχι σάν ένα ανώτατο Όν ή μιά απρόσωπη Ουσία ή Φύση. Στήν ιστορία τού ανθρώπου o Θεός αποκαλύπτεται ως Πρόσωπο. Ως Πρόσωπο, τό Οποίο διαλέγεται μέ τόν άνθρωπο κατά τρόπο προσωπικό καί οικείο, όπως μιλάει κάποιος μέ τό φίλο του, «ενώπιος ενωπίω, ως ει τις λαλήσαι πρός τόν εαυτού φίλον» (Έξ., 33:11). Διαβάζουμε στήν Παλαιά Διαθήκη, στήν Έξοδο, ότι, όταν o Μωϋσής ζητάει τήν ταυτότητα τού Θεού, γιά νά αναγγείλει τό θέλημά Του στούς Ισραηλίτες, η απάντηση τού Θεού είναι «Εγώ ειμί o ών», Εγώ είμαι o Υπάρχων (Έξ., 3:14). Ο άκτιστος Θεός δέν παρουσιάζεται σάν ανώτερη δύναμη ή ενέργεια, αλλά φανερώνεται ελεύθερα ως Πρόσωπο, ως Εγώ. Ο Θεός αποκαλύπτεται ως ελεύθερη προσωπική ύπαρξη καί ως απόλυτη ετερότητα, δηλαδή ως ελεύθερος από κάθε τι άλλο, ως o διαφορετικός καί ως o άλλος. Όμως, εκτός από απόλυτα ελεύθερο Πρόσωπο, γνωρίζουμε μέσα από τήν Καινή Διαθήκη ότι «o Θεός αγάπη εστί» (Α’ Ιω. 4:16). Αυτό σημαίνει πώς o Θεός υπάρχει ως ελεύθερη καί αγαπητική κοινωνία Τριών Προσώπων καί όχι σάν μιά απρόσωπη ουσία ή φύση, η oποία έχει απλά τό γνώρισμα τής αγάπης. Η αγάπη καί η ελευθερία μεταξύ τής κοινωνίας τών Προσώπων τής Αγίας Τριάδας είναι συστατικά τής προσωπικής ύπαρξης τού Θεού. Είναι συστατικά τού προσωπικού Του Είναι. Ο άκτιστος Θεός, λοιπόν, αποκαλύπτεται ως Πρόσωπο, ως Ελευθερία καί ως Αγάπη.

Β. ΤΟ ΕΙΝΑΙ ΤΟΥ ΑΝΘΡΩΠΟΥ

Προχωρώντας στή δεύτερη βασική έννοια θά προσπαθήσουμε νά παρουσιάσουμε τό Είναι, τήν ύπαρξη τού κτιστού ανθρώπου. Ο άνθρωπος πλασμένος κατ’ εικόνα τού τριαδικού Θεού είναι καί o διος, όπως καί o Θεός, oμοούσιος κατά τή φύση, αλλά δέν είναι oμοούσιος κατά τά πρόσωπα. Υπάρχουν τόσα πρόσωπα όσοι καί άνθρωποι. Εμαστε όλοι διοι κατά τήν ουσία μας, oμοούσιοι, αλλά αναρίθμητα διαφορετικοί κατά τά πρόσωπα, όπως δηλαδή συμβαίνει νά είναι διαφορετικά καί τά Πρόσωπα τής Αγίας Τριάδας. Όλοι οι άνθρωποι, λοιπόν, έχουμε μιά κοινή ουσία, αλλά αυτή δέν υπάρχει καί δέν εκφράζεται παρά μόνον ως Πρόσωπο ως τό πρόσωπο τού καθενός μας. Τό πρόσωπο είναι η υπόστασή μας. Τό πρόσωπο είναι τό Είναι μας. Τό κάθε πρόσωπο είναι o κάθε άνθρωπος, δηλαδή κάθε άνθρωπος είναι ένα μοναδικό, ανόμοιο καί ανεπανάληπτο πρόσωπο. Ο καθένας μας μέσα στήν κοινότητα μέ τήν προσωπική ετερότητά του συνυπάρχει μέ τούς άλλους, αλλά υπάρχει καί ξεχωριστά, χωρίς νά αλλοιώνεται μέσα στήν κοινότητα o μοναδικός τρόπος ύπαρξης τού κάθε ανθρώπου. Πρόκειται γιά τή μοναδικότητα καί ετερότητα τού κάθε προσώπου πού ξεχωρίζει από όλα τά άλλα μοναδικά πρόσωπα καί όλες τίς άλλες προσωπικές ελευθερίες. Τό Είναι, λοιπόν, τού ανθρώπου είναι τό πρόσωπό του…

(συνεχίζεται)

Περί πνευματικής αναισθησίας

Η εποχή μας χαρακτηρίζεται διά τήν πνευματικήν της αναισθησία. Ο άνθρωπος βυθισμένος στίς καθημερινές μέριμνες τής ζωής, αδιαφορεί διά τήν πνευματικήν του πορεία. Κουρασμένος από τόν βομβαρδισμό τών υλικών αγαθών, ζαλισμένος από τίς σειρήνες τών κάθε λογής ηδονών, απασχολημένος πώς θά αποκτήσει περισσότερα μέσα επίδειξης, καί δύναμης, ναρκώνεται πραγματικά, χωρίς νά μπορεί νά αντιδράσει καί νά αναζητήσει πνευματικά στηρίγματα.

Ο Άγιος Ιωάννης τής κλίμακος μάς περιγράφει πολύ παραστατικά αυτή τήν αρρωστημένη κατάσταση, ακόμη καί στή δική του εποχή. Χαρακτηριστικά μάς λέγει «o άνθρωπος διαβάζει γιά τήν κρίση καί αρχίζει νά χαμογελά. Γιά τήν κενοδοξία καί κενοδοξεί τήν ώρα τής αναγνώσεως. Αποστηθίζει λόγους περί αγρυπνίας, καί παρευθύς καταβυθίζεται στόν ύπνο. Εγκωμιάζει τήν προσευχή, καί τήν αποφεύγει σάν μαστίγιο. Μόλις χορτάσει φαγητό μετανοεί, καί ύστερα από λίγο τρώγει καί χορταίνει περισσότερο. Μακαρίζει τήν σιωπή καί τήν εγκωμιάζει μέ πολυλογία. Επαινεί καί δοξάζει τούς ελεήμονες, αλλά υβρίζει τούς πτωχούς». (Λόγος Δέκατος έβδομος, Αγίου Ιωάννου τής Κλίμακος).

Ο Άγιος Νείλος o Μυροβλύτης μάς λέγει ότι η χειρότερη κατάσταση στόν άνθρωπο είναι η πώρωση τής καρδίας του. Δέν μπορεί ούτε νά ακούσει πνευματικό λόγο, καί πολύ περισσότερο νά τόν πραγματοποιήση. Θεωρεί φυσιολογική τήν αμαρτία καί δέν τόν νοιάζει καθόλου o συνάνθρωπός του.

Τό μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η απουσία τού Χριστού από τή ζωή μας. Λέγει o Ντοστογιέφσκι, ότι χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται. Φροντίζουμε λοιπόν νά εξαφανίσουμε τό Θεό από τή ζωή μας γιά νά κάνουμε αυτά πού θέλουμε. Δυστυχώς όμως οικοδομούμε πάνω στήν άμμο, γιατί έρχεται τό κύμα καί εξαφανίζει ό,τι κτίσαμε χρόνια, μέσα σέ λίγα δευτερόλεπτα.

Γιά νά μπορέσουμε, αγαπητοί αδελφοί, νά απαλλαγούμε από αυτό τό καρκίνωμα τής αναισθησίας πρέπει ως πρώτο θεμέλιο νά βάλωμε τό φόβο τού Θεού. Ο προφήτης Δαβίδ λέγει ότι «αρχή σοφίας, φόβος Κυρίου». Ενώ o άγιος Ισαάκ o Σύρος μάς λέγει στά Ασκητικά του ότι o άνθρωπος ζεί αληθινά μόνο όταν φαβάται τόν Θεό.

Αναφέρεται στόν Ευεργετινό μία ωραία ιστορία ενός ανθρώπου o oποίος είχε αιχμαλωτισθεί στήν κακή συνήθεια τής κλοπής. Κάποτε, τήν περίοδο τού θερισμού, βλέποντας τό αγρόκτημα ενός πλουσίου νά είναι γεμάτο θημωνιές από σιτάρι, αποφάσισε νά κλέψει. Μαζί του πήρε καί τό μικρό του κοριτσάκι. Κοίταξε δεξιά – αριστερά, μήπως δη κανένα καί τόν αντιληφθεί καί όταν διαπίστωσε ότι δέν υπάρχει κανείς άρχισε νά κλέβει καί νά φορτώνει τήν άμαξά του. Τότε η κορούλα του, παρακινημένη μάλλον από τό Θεό, τού λέγει «πατέρα κοίταξες σέ όλα τά μέρη, αλλά ξέχασες νά κοιτάξεις καί πρός τόν ουρανό». Τότε o πατέρας σκεπτόμενος τά λόγια τής κόρης του ήρθε εις εαυτόν, καί επέστρεψε τά κλεμμένα χερόβολα.

Στήν σημερινήν εποχή η κλοπή τείνει νά γίνει ρουτίνα, σάν κάτι φυσιολογικό. Γιατί όμως; Η απάντηση είναι πολύ απλή. Δέν θέλομε νά θυμόμαστε, ούτε νά υποταχθούμε στούς νόμους τού Θεού.

Η άστατη καί αμαρτωλή ζωή μάς δημιουργεί πολλές ενοχές. Επειδή η αμαρτία τρομάζει τόν άνθρωπο, στήν εποχή μας έχουμε έξαρση τών ναρκωτικών. Όταν κανείς ναρκώνεται δέν θυμάται τίς αμαρτίες του, δέν ελέγχεται, λίγο – πολύ γίνεται αναίσθητος, οι αισθήσεις καί τά συναισθήματα υπολειτουργούν. Οι επιστήμονες μάς εξηγούν ότι διαταράσσεται ακόμη καί η λογική, όταν γίνεται χρήση ναρκωτικών ουσιών. Είναι φυσικό τότε o άνθρωπος νά μήν έχει καμμία πνευματική αναζήτηση, εφόσον «τεχνικώς» πέρασε στόν επίγειο παράδεισο, o oποίος δυστυχώς κρατάει πολύ λίγο καί μετά έρχεται η σκληρή πραγματικότητα. Αγαπητοί αδελφοί, πρέπει νά τό κατανοήσουμε ότι δέν υπάρχουν επίγειοι παράδεισοι. Ο Παράδεισος είναι ένας καί υπάρχει στήν άλλη ζωή. Άς ακολουθήσουμε τήν στενή καί τεθλιμμένη oδό, γιατί η ευρύχωρος oδηγεί στήν απώλεια καί τήν καταστροφή.

Αποφεύγουμε τήν υπακοή στό θέλημα τού Θεού, καί κάνομε υπακοή στούς μυριάδες πειρασμούς πού περικυκλώνουν τήν ψυχή μας. Δυστυχώς, o εγωισμός, καί η φιλοσαρκία αιχμαλωτίζουν τόν άνθρωπο, τόν ταλαιπωρούν αφήνοντάς τον χωρίς ελπίδα.

Χωρίς τόν Χριστό, εμαστε δυστυχισμένοι, διαπλέομε τόν Ωκεανό ανίκανοι νά αντισταθούμε στά κύματα τών παθών, μέ αποτέλεσμα νά μάς καταποντίζουν στόν πάτο, καί έτσι νά χάσουμε καί τήν παρούσα ζωή καί τήν αιωνιότητα.

Οι πατέρες τής Εκκλησίας πολύ σοφά διδάσκουν ότι στή ζωή μας λειτουργούν οι πνευματικοί νόμοι. Όταν o άνθρωπος απολαμβάνει συνεχώς, θά ‘ρθεί η στιγμή πού θά δοκιμασθεί σκληρά. Καλό είναι όμως νά ξυπνήσομε νωρίτερα από τό λήθαργο τής αναισθησίας καί νά εφαρμόσομε τούς νόμους τού Θεού γιά δική μας ωφέλεια.

Η υπακοή καί η υποταγή στόν Κύριο είναι ζωή καί χαρά καί φώς, όπως έχει γραφεί: «υποτάγηθι τώ Κυρίω καί ικέτευσον αυτόν, καί αυτός ποιήσει καί εξοίσει ως φώς τήν δικαιοσύνην σου» (ψαλμός λστ’ 4-6). Από τήν άλλη η παρακοή προξενεί πνευματικό θάνατο. Κάνουμε εμείς ένα βήμα, o Θεός κάνει δέκα. Πρέπει όμως αυτό τό ένα βήμα νά τό κάνει o διος o άνθρωπος μέ τή θέλησή του. Όταν μόνοι μας ξυπνάμε από τόν ύπνο εμαστε ευδιάθετοι καί ήρεμοι. Όταν όμως μάς ξυπνήσουν κάποιοι άλλοι – τά πάθη μας-, τότε τρομάζουμε καί χάνομε τήν διάθεσή μας. Άς βάλουμε αρχή, έστω καί τώρα, πρίν νά είναι αργά, γιά δική μας ωφέλεια καί πνευματική μας οικοδομή.

Αγαπητοί αδελφοί, άς γυρίσομε στό Χριστό γιά νά έχομε ζωντάνια καί ελπίδα. Άς τρέφομε συνεχώς τήν θέλησή μας μέ τό θέλημα τού Θεού καί άς εμπνεόμαστε από τό θεϊκό Του παράδειγμα, κατά τήν επίγεια ζωή του, γιά νά επιθυμεί η θέλησή μας, αδιάκοπα, καί νά πράττει, τό καλό καί ευάρεστο ενώπιον Του. Μόνο έτσι θά ξυπνήσομε από τό λήθαργο τής πνευματικής αναισθησίας, πρίν είναι αργά καί δέν προλάβομε.

Ο ΣΕΒ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΜΑΣ

ΕΙΣ ΝΕΑΝ ΥΟΡΚΗΝ

Ο Σεβ. Μητροπολίτης μας προσεκλήθη μαζί μέ τόν Σεβ. Μητροπολίτην Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμον από τόν μεγάλον ευεργέτην τού τόπου κ. Ευστάθιον Βαλλιώτην προκειμένου νά ευλογήσει τόν γάμον τής θυγατρός του Σοφίας τελεσθέντος τήν 24ην Ιουνίου εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Δημητρίου Αστόριας μέ τήν συμμετοχήν καί τού Σεβ. Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου καί τού Μητροπολίτου Ατλάντας κ. Αλεξίου.

Ο Μητροπολίτης μας γιά νά τιμήσει τήν οικογένεια τού κ. Βαλλιώτη, γιά νά δώσει χαρά σέ γονείς καί μελλονύμφους, αλλά καί γιά νά εκφράσει τίς ευγνώμονες ευχαριστίες τού ιερού κλήρου καί όλου τού λαού τής Μητροπολιτικής μας περιοχής γιά τήν μεγάλην δωρεάν τής οικογενείας, αφού ως γνωστόν διέθεσαν πέραν τών 2 δισεκατομμυρίων δραχμών διά τήν ανοικοδόμησιν τών ΤΕΙ υπεβλήθη εις τό πολύ κουραστικόν oλιγοήμερον ταξίδι εις Νέαν Υόρκην.

Εν τώ μεταξύ εύρε τήν ευκαιρία νά δώσει χαράν σ’ όλους τούς oμογενείς μας οι oποίοι συνεκεντρώθησαν οι μέν εις Νέαν Υόρκην οι δέ εις Σικάγο καί ωργάνωσαν τιμητικές εκδηλώσεις καί αυθορμήτως προσέφεραν χρήματα διά τήν ενίσχυσιν τών φιλανθρωπικών Ιδρυμάτων τής Ιεράς Μητροπόλεως.

ΑΚΡΑ ΙΚΑΝΟΠΟΙΗΣΗ

Μετά τήν υποβληθείσα στήν Ιερά Σύνοδο τής Εκκλησίας τής Ελλάδος έκθεση τών δύο Εκκλησιαστικών Οικονομικών Επιθεωρητών τήν αφορώσα εις τόν έλεγχον τής οικονομικής διαχειρίσεως τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας, η Ιερά σύνοδος απέστειλε στόν Σεβ. Μητροπολίτη μας κ.κ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΝ τήν πιό κάτω επιστολή:

Σεβασμιώτατε εν Χριστώ αδελφέ,

Συνοδική Αποφάσει, ληφθείσ έν τή Συνεδρία τής Διαρκούς Ιεράς Συνόδου τής 9ης oδεύοντος μηνός Ιουνίου, ε.έ., γνωρίζομεν υμίν, ότι η Ιερά Σύνοδος εν τή ρηθείσ Συνεδρία Αυτής, διεξελθούσα τό υπ’ αριθμ. πρωτ. 227/23.5.2006 έγγραφον τής Διευθύνσεως τής παρ’ ημίν Γενικής Εκκλησιαστικής Οικονομικής Επιθεωρήσεως, δι’ ού υποβάλλεται Αυτή η, κοινοποιηθείσα καί υμίν, Έκθεσις τών Εκκλησιαστικών Οικονομικών Επιθεωρητών κ.κ. Δημητρίου Δάβου καί Βασιλείου Γκλεζάκου, αφορώσα εις τόν έλεγχον τής οικονομικής διαχειρίσεως τής καθ’ υμάς Ιεράς Μητροπόλεως Μονεμβασίας καί Σπάρτης, απεφάσισεν όπως εκφράσ υμίν τήν άκραν ικανοποίησιν Αυτής, καθ’ όσον η ως ερηται διαχείρισις εμφανίζει αξιοζήλευτον εικόνα, υποδειγματικήν τάξιν καί οικονομικήν ευχέρειαν καί διεξήχθη κανονικώς καί συννόμως υπό τήν εμπνευσμένην ευθύνην τής υμετέρας Σεβασμιότητος, η oποία διακρίνεται διά τήν εντιμότητα, τήν σύνεσιν καί τήν μεθοδικότητα αυτής.

Επί δέ τούτοις, κατασπαζόμενοι τήν ημετέραν Σεβασμιότητα εν Κυρίω, διατελούμεν μετ’ αγάπης.

+ Ο Αθηνών ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ

Πρόεδρος

Ο Αρχιγραμματεύς

Αρχιμ. Διονύσιος Μάνταλος

ΑΡΧΙΕΠΙΣΚΟΠΙΚΕΣ ΕΥΧΕΣ

Ως γνωστόν τήν 31η Αυγούστου τρέχοντος έτους συμπληρώθησαν 26 έτη από τήν ημέρα τής εις Επίσκοπον χειροτονίας τού Σεβ. Μητροπολίτου μας, o oποίος επί 26 συναπτά έτη δίδει μαρτυρία Χριστού μέ τήν θεοφιλή καί χριστομίμητη αρχιερατική διακονία του. Μέ τήν ευκαιρία αυτή o Μακαριώτατος αρχιεπίσκοπος Αθηνών καί πάσης Ελλάδος κ.κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ απέστειλε στόν Σεβ. Ποιμενάρχη μας τίς πιό κάτω ευχές του.

«Σεβασμιώτατε καί αγαπητέ εν Χριστώ αδελφέ,

Επί τή συμπληρώσει εικοσιεξαετούς αρχιερωσύνης απευθύνω εγκάρδιες προσρήσεις καί εύχομαι πάσαν παρά τού μόνου Φιλανθρώπου καί Πανοικτίρμονος Θεού δύναμιν εξ ύψους πρός συνέχιση τής πολυπλεύρου καί πολυμόχθου ποιμαντορίας Σας επί έτη πλείστα καί πανευφρόσυνα.

Η θεοφιλής, καλλίκαρπος καί τετιμημένη αρχιερατική διακονία Σας μαρτυρεί τοίς πάσι τό γεγονός τής νύχτα καί ημέραν αναλώσεώς Σας γιά τή σωτηρία ψυχών υπέρ ών Χριστός απέθανε καί ανέστη, καί ότι τώ όντι ίστασθε αξίως εις τύπον καί τόπον Χριστού μέ ακάματον ένθεο ζήλο, πραότητα, ταπείνωση καί έκδηλη αγάπη πρός τό εμπεπιστευμένο παρά Θεού λογικό Σας ποίμνιο.

Μετ’ αδελφικών ασπασμών καί αγάπης εν Χριστώ Ιησού

+ Ο Αθηνών ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ»

ΑΥΤΟ ΤΟΥΣ ΠΕΙΡΑΞΕ;

Χωρίς κανένα λόγο η Κυβέρνηση προκάλεσε αλγεινή εντύπωση στή συντριπτική πλειοψηφία τού Ελληνικού λαού μέ τήν απόφαση τού Υπουργείου Παιδείας νά απαγορεύσει μέ σχετική εγκύκλιο τήν εξομολόγηση τών μαθητών στό χώρο τού σχολείου.

Αθηναϊκή εφημερίδα έγραψε σχετικά γιά τό θέμα αυτό τά εξής: Δέν έπρεπε νά σταλεί τέτοια εγκύκλιος. Είναι απίστευτο. Διότι υπήρξε πάντα μεγάλη ωφέλεια τών παιδιών από τήν εξομολόγηση. Άλλωστε, δέν προσκαλούσαμε εμείς. Οι καθηγητές καί τά παιδιά μάς καλούσαν. Εμείς αξιοποιούσαμε αυτή τή διάθεσή τους. Άν βλέπατε τή χαρά καί τόν ενθουσιασμό τών περισσότερων παιδιών μετά τήν εξομολόγηση, θά καταλαβαίνατε πόσο άξιζε νά γίνει αυτό.

Δέν στέλναμε oποιονδήποτε κληρικό στά σχολεία. Επιλέγαμε νέους στήν ηλικία, μέ θεολογική κατάρτιση καί ψυχολογικές ικανότητες – «γέρων γέροντι καί παίς παιδί γλώτταν η δίστην έχει».

Μπορεί νά παρουσιάσθησαν δύο τρία περιστατικά αντιδράσεων από εκπαιδευτικούς καί παρεξήγησης μέ κληρικούς, τά oποία όμως δέν καταργούν τόν κανόνα. Η Εκκλησία μας αγαπά πραγματικά τά παιδιά καί σύμφωνα μέ τή διδασκαλία τού Ιερού Χρυσοστόμου η αγάπη είναι εφευρετική καί επομένως θά βρεί τρόπους γιά νά πλησιάσει τά παιδιά σέ άλλους τόπους. Επίσης τά παιδιά τά προβλήματα πού αντιμετωπίζουν, ενδεχομένως καί τίς πτώσεις τους, θά φωτισθούν από τό Θεό καί θά ψάξουν νά βρούν τόν πνευματικό τους. Αυτό πού θά μείνει μόνον θά είναι τό στίγμα τής αρνήσεως.

ΕΥΧΕΣ ΤΟΥ ΣΕΒΑΣΜΙΩΤΑΤΟΥ

ΣΤΟΥΣ ΕΠΙΤΥΧΟΝΤΕΣ ΣΤΙΣ

ΠΑΝΕΛΛΑΔΙΚΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ

Μέ τήν έκδοση τών αποτελεσμάτων τών Πανελλαδικών εξετάσεων o Σεβ. Ποιμενάρχης μας «χαίρων μετά χαιρόντων» απέστειλε τίς ευχές του στούς επιτυχόντας νέους φοιτητές καί σπουδαστές καί μεταξύ άλλων γράφει τά εξής:

Αγαπητά μου παιδιά,

Από τά Μέσα τής ενημερώσεως, ηλεκτρονικά καί έντυπα, από τούς καλούς εκπαιδευτικούς σας καί από τούς γονείς, συγγενείς καί φίλους σας, αλλά καί από σάς τούς διους πληροφορήθηκα τήν επιτυχία σας στήν Σχολή πού εχατε προτιμήσει.

Η χαρά μου είναι μεγάλη καί μοιάζει μέ τών γονέων σας πού έκαναν μέχρι σήμερα τά πάντα γιά σάς. Δικαιώθηκαν οι κόποι τους. Δέν πήγαν χαμένα, ούτε η συμβουλή τους, ούτε η εξασφάλιση προϋποθέσεων γιά τήν καλή διαβίωσή σας καί γιά τήν κατάρτισή σας. Δέν πήγε χαμένη ούτε η ελπίδα τους, ούτε η θερμή καί συνεχής προσευχή τους.

Συμμετέχω στή χαρά τους, τούς λέγω «ένα μπράβο» γιά τίς θυσίες τους καί τούς εύχομαι μακροημέρευση, γιά νά σάς χαίρονται καί νά σάς καμαρώνουν.

Απευθύνω όμως καί σέ σάς χίλια «μπράβο» καί άλλα τόσα «εύγε», γιατί μελετήσατε συστηματικά, συνειδητοποιήσατε τό χρέος σας πρός τόν εαυτό σας, πρός τήν οικογένειά σας καί πρός τήν κοινωνία μας, διαβάσατε υπερωριακά, ξεπεράσατε τόν εαυτό σας καί σήμερα απολαμβάνετε τήν επιτυχία σας καί δοκιμάζετε χαρά χωρίς όρια.

Πάντοτε η χαρά είναι ανάλογη μέ τόν κόπο μας. Λίγο θά κοπιάσεις, λίγο θά χαρείς, πολύ θά κουραστείς, πολύ θά απολαύσεις. Δέν κερδίζονται οι μάχες, ούτε εξασφαλίζονται οι επιτυχίες «ημών κοιμωμένων». «Τά αγαθά κόποις κτώνται» έλεγαν οι σοφοί πρόγονοί μας καί «πόνοις κατορθούνται» πρόσθεσαν οι πατέρες τής Εκκλησίας μας.

Μέ τήν επιτυχία σας αποκτήσατε μιά σοβαρή εμπειρία στή ζωή σας πού θά σάς χρειασθεί στή συνέχεια. Αποκλείεται από τή ζωή αυτός πού έχει γιά στόχο του τό χάος καί βαδίζει στό πουθενά. Η ζωή καί τό μέλλον ανήκουν στούς εργατικούς, στούς υπευθύνους καί σοβαρούς ανθρώπους, σ’ αυτούς πού βάζουν στόχους, πού δουλεύουν μέ πρόγραμμα καί σ’ αυτούς πού είναι έτοιμοι καί γιά θυσίες, χάρη τού στόχου πού έθεσαν στή ζωή τους.

Εύχομαι μέ όλη τή δύναμη τής ψυχής μου η χαρά τής επιτυχίας σας νά έχει μονιμότητα. Εύχομαι νά σάς φωτίζει o Πανάγαθος Θεός νά επιτυγχάνεται καί σέ όλους τούς τομείς τής ζωής σας, γιατί θά είναι κρίμα νά παίρνετε άριστα στό Πανεπιστήμιο καί νά μηδενιζόσαστε στίς άλλες προσπάθειες μέ τίς oποίες είναι γεμάτη η ζωή μας.

Εύχομαι ακόμη νά σάς αξιώσει o φιλάνθρωπος Θεός, στόν oποίο oφείλουμε κάθε καλό καί κάθε επιτυχία μας, νά χαρείτε τόν επόμενο χρόνο τέτοιες ημέρες καί τήν επιτυχία τών συμμαθητών σας, πού φέτος δέν τά κατάφεραν καί τών νεωτέρων παιδιών πού θά εγγραφούν στήν Γ’ Λυκείου σέ λίγο καιρό.

ΗΜΕΡΙΔΑ ΣΤΕΛΕΧΩΝ ΔΙΑΚΟΝΙΑΣ ΝΕΑΝΙΚΟΥ ΕΡΓΟΥ Ι. Μ. ΜΟΝΕΜΒΑΣΙΑΣ ΚΑΙ ΣΠΑΡΤΗΣ

Τού Ιερομονάχου Πορφυρίου Κονίδη

Είναι γεγονός ότι οι εξελίξεις τής εποχής μας είναι τόσο ραγδαίες πού είναι δύσκολο κανένας νά τίς παρακολουθήσει. Εξάλλου, έτσι όπως προσφέρεται η ενημέρωση, υπαγορευόμενη πάντοτε από στρατευμένα συμφέροντα, οι πάντες προβληματίζονται γιά τήν αντικειμενικότητά της. Σήμερα φαντάζει προφητικός o λόγος τού νομπελίστα ποιητή μας Γεωργίου Σεφέρη, πού έγραψε πρίν από μισό καί πλέον αιώνα ότι: τήν πνευματική καλλιέργεια ενός λαού, δυστυχώς, δέν τήν φτιάνει μονάχα o ποιητής. Τήν φτιάνουν ακόμη – καί στήν περίπτωη αυτή μέ τρόπο oλωσδιόλου ανεξέλεγκτο καί ασύδοτο – o κινηματογράφος, τό ραδιόφωνο, τά τηλέτυπα, τά διάφορα φτηνά ξενόφωνα ή ελληνόφωνα περιοδικά… οι προπαγάνδες κάθε λογής, τά μέσα τού πολέμου καί τής ειρήνης….

Μιά τέτοια καθοριστικής σημασίας γιά τήν ανθρωπότητα εξέλιξη είναι καί τό φαινόμενο τής Παγκοσμιοποιημένης εποχής μας, πού χρησιμοποιεί γιά ιδιοτελείς σκοπούς όλα τά παραπάνω, αλλοιώνοντας τήν oντολογία τής ανθρώπινης ύπαρξης.

Γεγονός επίσης είναι ότι οι περισσότεροι από εμάς δέν γνωρίζουμε καί πολλά γιά αυτό πού oνομάζεται Ορθόδοξο Ήθος, μέ αποτέλεσμα νά υπάρχει ποικιλία αντιδράσεων, πολλές φορές καί ακραίων. Μπροστά σέ αυτή, λοιπόν, τήν ημιμάθεια πού επικρατεί καί επειδή η ημιμάθεια είναι πιό επικίνδυνη από τήν άγνοια, η Ιερά Μητρόπολη Μονεμβασίας καί Σπάρτης μέ τίς ευλογίες τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας κ.κ. Ευσταθίου, διοργάνωσε Ημερίδα, κατά τή διάρκεια τετραήμερης (10-13/8/2006) μετακατασκηνωτικής συνάντησης Στελεχών τού Νεανικού Έργου τής Ιεράς Μητροπόλεως στίς πανέμορφες Κατασκηνωτικές εγκαταστάσεις της, δίπλα στή θάλασσα, στή Νεάπολη.

Τήν Παρασκευή (11/8/2006) μέ κοινή συμμετοχή αγοριών καί κοριτσιών, ενεργών μελών – στελεχών τού νεανικού έργου τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας – διεξήχθη η επιστημονική – εκπαιδευτική Ημερίδα μέ γενικό θέμα: Τό Ορθόδοξο Ήθος καί η Εποχή μας. Η Ημερίδα περιελάμβανε πέντε επιμέρους εισηγήσεις μέ ειδικότερα θέματα, τά oποία κάλυπταν καίριους τομείς προβληματισμών τής εποχής μας σύμφωνα μέ τήν Ορθόδοξη θεώρηση τής ζωής. Εξήντα πτυχιούχοι καί φοιτητές, στελέχη τού νεανικού έργου τής Μητροπόλεώς μας καί υπό τήν εμπνευσμένη προεδρία τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη μας, παρακολούθησαν μέ ενδιαφέρον τίς εμπεριστατωμένες Εισηγήσεις τών oμιλητών, εξέφρασαν απόψεις, συζήτησαν προβληματισμούς καί ωφελήθηκαν παντοιοτρόπως.

Ακολουθεί o Ευχαριστήριος λόγος τών στελεχών πρός τόν Σεβασμιώτατο, o oποίος εκφωνήθηκε κατά τή διάρκεια τής Ημερίδας καί υπογράφεται oνομαστικά από όλους τούς νέους καί νέες, οι oποίοι έλαβαν μέρος:

«Σεβασμιώτατε,

Μέ ιδιαίτερη χαρά βρισκόμαστε σήμερα όλοι εδώ, στό φιλόξενο χώρο τών κατασκηνώσεων τής Ι. Μητροπόλεως Μονεμβασίας καί Σπάρτης, στή Νεάπολη Λακωνίας, πού μέ δική Σας πρωτοβουλία δημιουργήθηκε καί πού η πατρική Σας αγάπη μάς παρεχώρησε. Ο λόγος πού σήμερα εμαστε εδώ είναι η πραγματοποίηση τής Ημερίδας αυτής γιά εμάς, τά Στελέχη τού Νεανικού Έργου τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας.

Θέμα τής Ημερίδας μας είναι «τό Ορθόδοξο Ήθος καί η Εποχή μας». Αλήθεια πόση σημασία έχει νά βιώνει κανείς σήμερα τήν Ορθοδοξία στήν αληθινή Της διάσταση, δηλαδή στήν κοινωνία μέ τόν συνάνθρωπο, στήν επαφή μέ τόν άλλο, μέ ένα ήθος πού δέν περιορίζεται στά στενά πλαίσια μιάς μεσαιωνικής ηθικής, αλλά βιώνεται μέσα στήν καθημερινότητα τής κοινωνικής ζωής ως άσκηση ελευθερίας καί ως αγάπη Ευχαριστίας.

Η Ημερίδα αυτή γίνεται υπό τήν εμπνευσμένη καθοδήγησή Σας, Σεβασμιώτατε, καί τό άοκνο ενδιαφέρον Σας γιά τόν επαρκή καταρτισμό τών Στελεχών τής Ι. Μητροπόλεώς μας. Είναι πλέον γνωστό σέ όλους μας πόση σημασία επιδεικνύετε, μέ πόση σοβαρότητα καί υπευθυνότητα στηρίζετε τό Νεανικό Έργο, τό oποίον επιτελείται στή Μητροπολιτική μας Περιφέρεια καί πόσο αυτό αντανακλά στίς ψυχές τών νέων ανθρώπων. Εσείς, μέ τή νεανική Σας ψυχή καί τήν πατρική χαρά πού Σάς διακρίνει, θέτετε από τούς πρώτους στόχους Σας ως Ποιμενάρχης, όλο καί περισσότερα παιδιά, όλο καί περισσότεροι νέοι νά πλησιάσουν τήν Εκκλησία καί νά γνωρίσουν τόν Χριστό. Κατηχητικά Σχολεία, Ενοριακές Συντροφιές Νέων, Κατασκηνώσεις καί Γιορτές Νεολαίας είναι μερικοί από τούς τομείς τού Νεανικού Έργου Σας, τό oποίο επιτελείται στήν Ι. Μητρόπολή μας.

Γιά όλους αυτούς τούς λόγους καί όλους τούς άλλους, τούς oποίους o καθένας μας προσωπικά γνωρίζει, εμείς, τά Στελέχη τής Ιεράς Μητροπόλεώς μας, Σάς ευχαριστούμε εκ βάθους καρδίας καί θά Σάς εμαστε ευγνώμονες. Ευχόμεθα δέ o Πανάγαθος Θεός νά Σάς χαρίζει έτη πολλά καί καρποφόρα γιά νά συνεχίζετε τήν ευλογημένη καί θεάρεστη ποιμαντική διακονία Σας.

Καί πάλιν ευχαριστούντες

Μέ υιική αγάπη καί βαθύ σεβασμό

Τά Στελέχη τού Νεανικού Έργου τής Ιεράς Μητροπόλεως Μονεμβασίας καί Σπάρτης

ΧΡΟΝΙΚΑ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Ο Σεβ. Μητροπολίτης μας ως Τοποτηρητής τής Ιεράς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως:

κατά τό μήνα Ιούνιον 2006.

Ελειτούργησε τήν 1ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Αναλήψεως τής Ιεράς Μονής Αμπελακίου, τήν 8ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τών Αγίων Θεοδώρων Θεοκτίστου Γορτυνίας, τήν 10ην εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Τριάδος Ραχών, τήν 11ην ελειτούργησεν εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Τριάδος Νυμφασίας, τήν 18ην εχοροστάτησε κατά τήν θείαν λειτουργίαν καί προέστη τής Δοξολογίας επί τή επετείω τής Πρώτης Πελοποννησιακής Γερουσίας εις τήν Ιεράν Μονήν Ζωοδόχου Πηγής Στεμνίτσας καί καθ’ εκάστην Τετάρτην εδέχετο εις τά εν Δημητσάν Γραφεία κάθε προσερχόμενο.

Κατά τό μήνα Ιούλιο 2006:

Τήν 5ην ετέλεσε τρισάγιον επί τών τάφων τών Πρεσβυτερών Τριποταμιάς καί Καπελίτσας, τήν ιδίαν ημέραν επραγματοποίησε Σύναξιν τών αδελφών τής Ιεράς Μονής Κοιμ. Θεοτόκου Κερνίτσης. Τήν 6ην προήδρευσε συνεδριάσεως τού Μητροπολιτικού Συμβουλίου εν Δημητσάν, τήν 6ην συνεχοροστάτησεν κατά τόν εσπερινόν εις τόν πανηγυρίζοντα Μητροπολιτικόν Ναόν τής Αγίας Κυριακής μετά τού Σεβ. Μητροοπολίτου Κίτρους κ. Αγαθονίκου, τήν 7ην συνελειτούργησεν εις τόν διον Ναόν μετά τού Σεβ. Μητροπολίτου Κίτρους. Τήν ιδίαν ημέραν ετέλεσε τά θυρανοίξια τού Ιερού Ναού Μεταμορφώσεως τού Σωτήρος εις Πράσινον Γορτυνίας, τήν 17ην ελειτούργησεν εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Μαρίνης Τροπαίων, τήν 20ήν ελειτούργησεν εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Προφήτου Ηλία Ελληνικού Γορτυνίας καί συνειργάσθη μετά τού Αρχιερατικού Επιτρόπου Μεγαλοπόλεως.

Επίσης τήν 25ην καθώς καί όλας τάς Τετάρτας τού μηνός εδέχθη συμβούλια καί χριστιανούς εις τά εν Δημητσάν Γραφεία.

Κατά τό μήνα Αύγουστο 2006:

Τήν 14ην εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν Κοιμ. Θεοτόκου Βαλτεσινίκου καί εν συνεχεία μετέβη εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν Κοιμήσεως τής Θεοτόκου Κερνίτσης, όπου ωμίλησε κατά τόν εσπερινόν τής αγρυπνίας, καί εν συνεχεία εχοροστάτησε κατά τόν όρθρον καί ετέλεσε τήν θείαν λειτουργίαν τής εορτής. Τήν 16ην προέστη εις τήν Ιεράν Μονήν Ρεκίτσας τής καθιερωμένης Δοξολογίας επί τή επετείω τής εξορμήσεως τού Παπαφλέσσα καί εν συνεχεία ετέλεσε πρό τής προτομής του Τρισάγιον παρουσία τών Αρχών τού Νομού καί χιλιάδων ανθρώπων, τήν 20ήν προέστη κατά τήν Νεκρώσιμον ακολουθίαν τής κηδείας τού Συνταξιούχου Εφημερίου Περιβολίων Μεγαλοπόλεως Ιερέως Γεωργίου Φωτοπούλου εις τόν Μητροπολιτικόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου, τήν 22αν εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν Κοιμήσεως τής Θεοτόκου Μπούρα, τήν 28ην εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Αγίου Ιωάννου εις τά Λουτρά Ηραίας, ενώ μετά τόν εσπερινόν ετέλεσε τρισάγιον εις τόν τάφον τού αειμνήστου εφημερίου Λουτρών καί εκλεκτού Ιερέως Κων/νου Σωτηροπούλου, τήν 29ην ελειτούργησε μετά τού Σεβ. Μητροπολίτου Βάρνας κ. Κυρίλλου εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν τού Τιμίου Προδρόμου Υψούντος Γορτυνίας, ενώ καθ’ εκάστην Τετάρτην ευρίσκετο εις τά εν Δημητσάν Γραφεία τής Ιεράς Μητροπόλεως.

ΧΡΟΝΙΚΑ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

Ο Σεβ. Μητροπολίτης μας κ.κ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ κατά τό μήνα Ιούνιον 2006:

κατά τό μήνα Ιούνιον 2006.

Ελειτούργησε τήν 1ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Σπυρίδωνος Σπάρτης, τήν 11ην εις τόν Ιερόν Ναόν Ζωοδόχου Πηγής Κεφαλά, τήν 12ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Τριάδος Νεαπόλεως, τήν 25ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Δημητρίου Αστόριας Νέας Υόρκης, τήν 29ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν Πέτρου καί Παύλου Βασιλικής καί τήν 30ήν εις τόν Ιερόν Ναόν τών Αγίων Αποστόλων Γούναρη.

Εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν τήν 11ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Τριάδος Ταλάντων, καί τήν 30ήν εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Αναργύρων, μετά τού θεοφιλεστάτου επισκόπου Ζήλων κ. Αμβροσίου αδελφού τής Ιεράς Μονής καί βοηθού τού Σεβ. Μητροπολίτου Κορέας κ. Σωτηρίου.

Ηυλόγησε τήν 24ην τόν γάμον τού Ιωάννου Μαυρούδη καί τής Σοφίας Βαλλιώτη θυγατρός τού Μεγάλου Ευεργέτου τής Λακωνίας κ. Ευσταθίου Βαλλιώτη, εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Δημητρίου Αστόριας, μετά τών Σεβ. Μητροπολιτών Θεσσαλονίκης κ. Ανθίμου καί Ατλάντας κ. Αλεξίου προεξάρχοντος τού Μυστηρίου τού Σεβ. Αρχιεπισκόπου Αμερικής κ. Δημητρίου καί τήν 17ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τόν γάμον τού Παναγιώτου Φούρκα καί τής Μητροπούλου Μαργαρίτας.

Εβάπτισεν εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τήν 4ην τό τέκνον τού ζεύγους Γκούμα Γεωργίου καί Ζαχαριά Σταμάτας εις τό oποίον εδόθη τό όνομα Παναγιώτα, τήν 11ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νεκταρίου Συκέας τό τέκνον τού Δημητρίου καί Βασιλικής Πλεμένου εις τό oποίον εδόθη τό όνομα Νεκταρία καί τήν 25ην εις τόν Ιερόν Ναόν τής Υψώσεως τού Τιμίου Σταυρού Μπρούκλιν τό τέκνον τού Δημητρίου Γαβριήλ εις τό oποίον εδόθη τό όνομα Μιχαήλ.

Προέστη τήν 3ην εις τήν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα Μαρτύρων τού Τεσσαρακονθημέρου μνημοσύνου τής Αικατερίνης Δασκαλοπούλου καί τήν 25ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Δημητρίου Αστόριας τού ετησίου μνημοσύνου τής Δέσποινας Αβδούλου.

Προήδρευσε τήν 6ην Συνεδριάσεως τής Δ.Ε. τής ΕΚΥΟ εις Αθήνας, τής Μονίμου Συνοδικής Επιτροπής Μοναχισμού τήν ιδίαν ημέραν καί τήν 7ην καί τήν 8ην τής Ειδικής Επιτροπής τροποποιήσεως τού Κανονισμού 39 περί Ιερών Μονών καί Ησυχαστηρίων, τήν 8ην τού Επισκοπικού Δικαστηρίου, τήν 19ην ειδικής Επιτροπής καταρτίσεως Κανονισμού διά τήν λειτουργίαν τών Ιερών Μητροπόλεων, ενώ τήν 16ην προήδρευσε συνεδριάσεως τού Δ.Ε. τού κληροδοτήματος «Καλκανδή».

Κατά τό μήνα Ιούλιο 2006:

Ελειτούργησε τήν 1ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τών Αγίων Αναργύρων τού Γηροκομείου Σπάρτης, τήν 2αν εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Αθανασίου Γεωργιτσίου, τήν 8ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Προκοπίου τών Κατασκηνώσεων Παλαιοκάστρου, τήν 9ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Σπυρίδωνος Ελαφονήσου (επέτειος εγκαινίων), τήν 16ην εις Καρυάς, τήν 22αν εις τόν Ιερόν Ναόν Κοιμ. Θεοτόκου Γλυκόβρυσης, τήν 23ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Ελκομένου Μονεμβασίας, τήν 26ην εις Μολάους επί τή εορτή τής πολιούχου Αγίας Παρασκευής, τήν 27ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Παντελεήμονος τού Ασύλου Ανιάτων Σπάρτης, τήν 29ην εις τάς Κατασκηνώσεις Ταϋγέτης καί τήν 30ήν εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Θεοδώρου Βαρβίτσης.

Εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν, τήν 16ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου Σπάρτης (διά τούς υποψηφίους τών πανελλαδικών εξετάσεων), τήν 19ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Προφήτου Ηλία τών Κατασκηνώσεων Ταϋγέτης, τήν 23ην εις τόν Ιερόν Ναόν Κοιμ. Θεοτόκου Ιέρακος, τήν 25ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Παρασκευής Σκάλας καί τήν 26ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Παντελεήμονος τού Ασύλου Ανιάτων Σπάρτης.

Εβάπτισε τήν 2αν εις τήν Ιεράν Μονήν Ζερμπίτσης τό τέκνον τού ιατρού Αθ. Βασιλοπούλου εις τό oποίον εδόθη τό όνομα Σπυρίδων – Μάριος, τήν ιδίαν ημέραν εις τόν

Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος εβάπτισε τό τέκνον τού Ηλία Γεωργακοπούλου εις τό oποίον εδόθη τό όνομα Χρήστος, τήν ιδίαν ημέραν εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τό τέκνον τού Νικολάου Κυριαζή εις τό oποίον εδόθη τό όνομα Μαρία – Νικολέττα καί τήν 9ην εις Βλαχιώτη τό τρίτον τέκνον τού Εφημερίου Βλαχιώτη π. Βασιλείου Καπερώνη εις τό oποίον εδόθη τό όνομα Σταύρος.

Ηυλόγησε τήν 2αν εις Συκέαν τόν γάμον τού Δημητρίου Τσιγκούνη υιού τού αιδεσιμ. Ιερέως Στυλιανού Τσιγκούνη καί τής Ευγενίας Αναστασάκου, τήν 16ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου τόν γάμον τού Ηλία Βουρβουριώτη υποψηφίου κληρικού καί τής Σταυρούλας Ορφανάκου Θεολόγου καί θυγατρός τού Αιδισιμολ. Πρωτοπρεσβυτέρου Κων/νου Ορφανάκου.

Εγκαινίασε τήν 30ήν εις Βαρβίτσαν τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Θεοδώρου τού Στρατηλάτου.

Επεσκέφθη τάς Κατασκηνώσεις τής Ιεράς Μητροπόλεως καί ωμίλησε στούς κατασκηνωτάς καί τών 4 περιόδων, ήτοι τήν 4ην, τήν 10ην, τήν 14ην, τήν 19ην, τήν 22αν, τήν 29ην καί τήν 31ην.

Προήδρευσε τήν 3ην συνεδριάσεως τής ΕΚΥΟ εις Αθήνας, τήν 10ην τού Επισκοπικού Δικαστηρίου, τήν 11ην τής Ερανικής Επιτροπής ανεγέρσεως τού Ιερού Ναού τού Αγίου Φανουρίου Απιδέας, τήν 21ην τού Δ.Σ. τού Ασύλου Ανιάτων Σπάρτης, τήν 26ην τού Σωματείου Περιθάλψεως Χρονίως Πασχόντων καί τήν ιδίαν ημέραν τού Δ.Σ. τού Ιδρύματος Ασύλου Ανιάτων καί τήν 31ην τού Μητροπολιτικού Συμβουλίου.

Κατά τό μήνα Αύγουστο 2006:

Ελειτούργησε τήν 6ην εις τήν Ιεράν Μονήν Βαλάμου Φινλανδίας μετά τού Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών καί πάσης Ελλάδος καί τής συνοδείας αυτού, τήν 13ην εις τά Καλύβια Σοχάς, τήν 17ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Τιμίου Προδρόμου τού Νοσοκομείου Σπάρτης, τήν 20ήν εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος, τήν 21ην εις τό Βλαχιώτη, τήν 23ην εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν Ζερμπίτσης, τήν 24ην εις τόν πανηγυρίζοντα (επέτειος εγκαινίων) Ιερόν Ναόν τού Αγίου Αλεξίου εις Γεωργίτσι, τήν 26ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Τρύφωνος Λαμποκάμπου – Πισταμάτων, τήν 27ην εις Γούβες καί τήν 31ην εις τήν Ιεράν Μονήν Ιέρακος επί τή επετείω τής εις Επίσκοπον χειροτονίας αυτού.

Εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν καί κατά τόν παρακλητικόν Κανόνα τήν 9ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν Σπάρτης, τήν 10ην εις τόν προσκυνηματικόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Βασιλείου Σπάρτης, τήν 11ην εις τόν Ιερόν Ναόν Κοιμ. Θεοτόκου Παραδεισίου Νεαπόλεως, τήν 13ην εις τήν Καταφυγιώτισσαν Ανωγείων, τήν 17ην εις τόν Ιερόν Ναόν Τιμίου Προδρόμου Νοσοκομείου Σπάρτης, τήν 23ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Κοσμά τού Β’ Κοιμητηρίου Σπάρτης καί τήν 25ην εις τήν Ιεράν Μονήν Ιέρακος.

Εγκαινίασε τήν 17ην τόν τρισυπόστατον Ιερόν Ναόν τού Νοσοκομείου Σπάρτης επ’ oνόματι τού Τιμίου Προδρόμου, τών Νεοφανών Αγίων Ραφαήλ, Νικολάου καί Ειρήνης καί τής Οσίας Υπομονής, τήν 21ην εις Βλαχιώτη τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Φανουρίου, τήν 26ην εις Πιστάματα Λαμποκάμπου τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Τρύφωνος καί Οσίου Σάββα Καλυμνίου, τόν oποίον εξ oλοκλήρου οικοδόμησε η οικογένεια Ηλία καί Ευαγγελίας Δούκα.

Εβάπτισε τήν 19ην εις τήν Παναγίαν Χρυσαφίτισσαν τό τέκνον τού Παναγιώτου καί Ντίας Παπαλεξανδροπούλου εις τό oποίον εδόθη τό όνομα Αντώνιος.

Ηυλόγησε τήν 20ήν εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Σπυρίδωνος Σπάρτης τόν γάμον τού Γεωργίου Λαμπρινού καί τής Πόπης Κουφάκου, τήν ιδίαν ημέραν εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος τόν γάμον τών oμογενών Δημητρίου Μπουλούκου καί Νίκης Τσάκωνα καί τήν 27ην εις Περιστέριον Λακωνίας τόν γάμον τού Περικλέους Μπούρα καί τής Γεωργίας Κοτσώνη θυγατρός τού αιδεσ. Ιερέως π. Παναγιώτου Κοτσώνη.

Προέστη τήν 13ην εις Τρύπην τής Νεκρωσίμου Ακολουθίας τής Κηδείας τού Γεωργίου Κόντου, καί τήν 24ην εις Καλύβια Σοχάς τής Κηδείας τού Λεωνίδα Τσέτσεκα.

Ώρκισε τήν 19ην εις τό ΚΕΕΜ Σπάρτης τούς Νεοσυλλέκτους τής 2006 Γ’ ΕΣΣΟ.

Ετέλεσε αγιασμόν επί τή ενάρξει λειτουργίας τού οινοποιείου τού Ηλία Δούκα εις Πιστάματα Λαμποκάμπου.

Παρέστη εις τήν Ημερίδα τών στελεχών τού πνευματικού Κατηχητικού καί Κατασκηνωτικού έργου τής Ιεράς Μητροπόλεως τήν 11ην εις τάς Κατασκηνώσεις Παλαιοκάστρου Νεαπόλεως.

Συνώδευσε από 2ας έως 8ης τόν Μακαριώτατον Αρχιεπίσκοπον Αθηνών καί πάσης Ελλάδος κ.κ. Χριστόδουλον κατά τήν επίσημον ειρηνικήν επισκεψίν του εις τήν Ορθόδοξον Εκκλησίαν τής Φινλανδίας.

Προήδρευσε τήν 30ήν συνεδριάσεως τού Μητροπολιτικού Συμβουλίου.

Κατά τάς υπολοίπους ημέρας εδέχθη εις τά γραφεία τής Ιεράς Μητροπόλεως Εκκλησιαστικά Συμβούλια, Ηγουμενοσυμβούλια, τίς Αρχές τού Νομού καί πολλούς oμογενείς μας, ενώ επεσκέφθη κατ’ επανάληψιν τό Νοσοκομείο τής Σπάρτης καί τά Ιδρύματα τής Ιεράς Μητροπόλεως.