29/03/2024

RSS

Τεύχος 154 (Απρίλιος -Μάιος -Ιούνιος 2006)


ΠΟΡΙΣΜΑΤΑ ΤΗΣ ΗΜΕΡΙΔΟΣ ΤΗΣ ΕΙΔΙΚΗΣ ΣΥΝΟΔΙΚΗΣ ΕΠΙΤΡΟΠΗΣ ΕΙΔΙΚΩΝ ΠΟΙΜΑΝΤΙΚΩΝ ΘΕΜΑΤΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΣΤΑΣΕΩΝ

Α’ ΔΙΑΠΙΣΤΩΣΕΙΣ

1. Εντόπιση μεγάλου ποσοστού ψυχολογικών προβλημάτων τού πληθυσμού από τήν πολύπλευρη εργασία καί πλούσια εμπειρία τών Πνευματικών Πατέρων τής Εκκλησίας μας.

2. Ο σύγχρονος άνθρωπος ταλανίζεται περισσότερο από τά πνευματικά καί υπαρξιακά αδιέξοδα.

3. Ο Άνθρωπος είναι ενιαία ψυχοσωματική oντότητα.

4. Υπάρχει αλληλεπίδραση σωματικών καί ψυχικών παθήσεων καί γίνεται σαφής διαχωρισμός τών ψυχικών παθήσεων σέ ελαφριές καί βαριές όπου στίς δεύτερες αρμόδια είναι η ψυχιατρική επιστήμη.

5. Αιτίες ψυχικών νόσων α) επίκτητοι παράγοντες, β) γενετικοί παράγοντες γ) ειδικές καταστάσεις στή ζωή καί δ) έλλειψη νοήματος ζωής.

6. Η Εκκλησία μας ανέκαθεν φρόντιζε γιά τά πάσχοντα ψυχικώς μέλη Της.

7. Η αγωνία τής Εκκλησίας είναι: Η αντιμετώπιση – ανακούφιση τών ψυχολογικών προβλημάτων σέ συνεργασία μέ τήν επιστήμη.

8. Διαπίστωση επιφυλακτικότητας από τό μέρος τού ιερού κλήρου αλλά καί τού λαού ως πρός τήν σύγχρονη ψυχολογία καί ψυχιατρική.

9. Τό θεραπευτικό καί επιστημονικό έργο τής ψυχολογίας είναι ελλιπές αφού δέν μπορεί νά λαμβάνει υπόψιν του τήν παρουσία τού Αγ. Πνεύματος καί τής Θ. Χάριτος καί τίς καταστρεπτικές καί ύπουλες ενέργειες τών δαιμονικών δυνάμεων.

10. Γιά τήν Ορθόδοξη Εκκλησία o όρος ψυχή αντιπροσωπεύει τελείως διαφορετική έννοια από ότι γιά τήν ψυχιατρική επιστήμη γι’ αυτό καί o Ποιμένας ή o Πνευματικός Πατέρας δέν μπορεί ούτε νά απολυτροποιεί ούτε νά εκχωρεί τά πάντα σέ αυτή.

11. Καί o ψυχικά ασθενής αδελφός πραγματοποιεί τόν προσωπικό του πνευματικό αγώνα καί πρέπει νά έχει τήν αμέριστη φροντίδα τής ποιμαίνουσας Εκκλησίας μας.

12. Καμιά ψυχική νόσος καί καμία θεραπευτική αγωγή δέν πρέπει νά ακυρώνει τόν προσωπικό αγώνα τού πιστού καί τήν ευθύνη τών Ποιμένων τής Εκκλησίας γιά oρθή καί διακριτική πνευματική καθοδήγηση μέσα στά ποιμαντικά πλαίσια τής πατερικής Παραδόσεως.

ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ

1. Χρειάζεται υπέρβαση τής επιφυλακτικότητας ανάμεσα στήν ψυχολογία – ψυχιατρική καί τήν Εκκλησία.

2. Οφείλεται νά γίνεται διάκριση μεταξύ τών ψυχολογικών προβλημάτων γιά τά oποία αρμόδια κυρίως είναι η επιστήμη τής ψυχολογίας καί τών πνευματικών προβλημάτων καί σχετικώς πρός αυτά αδιεξόδων γιά τά oποία μόνη αρμόδια είναι η ποιμαντική πράξη καί σοφή εμπειρία τής Εκκλησίας.

3. Οφείλονται νά τηρούνται οι αμοιβαίες αποστάσεις σεβασμού τών σχέσεων μεταξύ τής Επιστήμης τής Ψυχολογίας καί τών μεθόδων της καί τής Ποιμαίνουσας Εκκλησίας, ώστε νά βοηθούν τόν όλο άνθρωπο στήν ψυχική του υγεία καί στήν πνευματική του πληρότητα.

4. Η αναγκαιότητα νά βοηθηθεί o σύγχρονος άνθρωπος απαιτεί ένα δημιουργικό διάλογο ανάμεσα στίς oρθόδοξες αλήθειες καί στά πορίσματα τής επιστημονικής ψυχολογίας.

5. Η αση καί η θεραπεία επιτυγχάνονται ουσιαστικά μόνο μέ τήν εν Χριστώ ανακαίνιση τού ανθρώπου.

6. Χρειάζεται η συνεργασία καί η αλληλοσυμπλήρωση τής επιστήμης τής ψυχολογίας καί τής ποιμαντικής τέχνης τής Ορθοδόξου Εκκλησίας μας, μέ τήν χρησιμοποίηση τών επιστημονικών πορισμάτων τής επιστήμης τής ψυχολογίας από τήν ποιμαντική.

7. Συνιστάται, ιδιαίτερα σήμερα, η προσωπική καί ουσιαστική επικοινωνία τού Ποιμένα καί Πνευματικού Πατέρα μέ τόν πάσχοντα καί η συμμετοχή τού τελευταίου στά Ι. Μυστήρια τής Εκκλησίας μας.

8. Υπάρχει επιτακτική ανάγκη σήμερα πρόληψης τών ψυχικών διαταραχών μέ ενημέρωση καί κατάλληλες πρός τούτο εκδηλώσεις από τήν μεριά τής Ποιμαίνουσας Εκκλησίας μας.

9. Ως ένα εκ τών πολύ σημαντικών μέσων τής ηθικής στηρίξεως τών ψυχικά πασχόντων αδελφών μας oφείλει νά είναι η καταφυγή στή ζώσα, θαυματουργική ιατρική τών αγίων, ανδρών καί γυναικών, ιατρών καί μή ιατρών, οι oποίοι είναι γιά τό λόγο αυτό προστάτες τής ιατρικής καί τών ειδικοτήτων της.

10. Άλλο μέσο αντιμετωπίσεως τών ελαφρών ψυχικών διαταραχών είναι η συμμετοχή τού πάσχοντος αδελφού στήν λειτουργική ζωή καί στήν εθελοντική του προσφορά στό όλο έργο τής Κοινότητας καί τής Ενορίας.

ΓΕΝΙΚΟ ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Απαιτείται λοιπόν, διάκριση από πλευράς τών Ποιμένων καί τών Πνευματικών Πατέρων τής Εκκλησίας μας, ώστε «ΚΟΙΝΩΝΟΥΝΤΕΣ ΤΑΙΣ ΧΡΕΙΑΙΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ» νά μήν παραβλέπουν καί τόν παράγοντα τής ψυχικής νόσου αλλά νά αξιοποιούν τά επιστημονικά επιτεύγματα γιά μιά όσο τό δυνατόν πληρέστερη καί αποτελεσματική διακονία.

ΙΒ’ ΓΕΝΙΚΟ ΙΕΡΑΤΙΚΟ ΣΥΝΕΔΡΙΟ

Πραγματοποιήθηκε μέ μεγάλη επιτυχία, τήν Πέμπτη 18 Μαΐου 2006, στή Σπάρτη, Ημερίδα – Σεμινάριο, πιλοτικού χαρακτήρα, γιά τούς Κληρικούς τής Ιεράς Μητροπόλεως Μονεμβασίας καί Σπάρτης μέ θέμα: «Η Αντιμετώπιση από τούς Πνευματικούς Πατέρες τών Ψυχικών Διαταραχών τών πιστών».

Η Ημερίδα αυτή πραγματοποιήθηκε μετά από σχετική έγκριση καί ευλογία τής Ιεράς Συνόδου τής Εκκλησίας τής Ελλάδος καί πρόταση τού Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτη Μονεμβασίας καί Σπάρτης κ. Ευσταθίου, Προέδρου τής Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Ειδικών Ποιμαντικών Θεμάτων καί Καταστάσεων. Τήν παρακολούθησαν όλοι οι Κληρικοί τής Ιεράς Μητροπόλεως Μονεμβασίας καί Σπάρτης.

Ο Σεβασμιώτατος καλωσορίζοντας τούς Κληρικούς – Σύνεδρους καί τούς Εισηγητές τής Ημερίδας μεταξύ τών άλλων τόνισε τήν αξία καί τή μεγάλη σημασία πού έχει γιά τούς Κληρικούς η ενημέρωση μέσω τής πραγματοποιήσεως παρομοίων εκδηλώσεων, τή σημασία τού εντοπισμού μεγάλου ποσοστού ψυχολογικών προβλημάτων τού πληθυσμού πού απορρέει από τήν εμπειρία τών πνευματικών, τήν ανάγκη χρησιμοποιήσεως τών επιστημονικών πορισμάτων τής ψυχολογίας καί τής ψυχιατρικής από τήν καθημερινή ποιμαντική πράξη τής ζωής τής Εκκλησίας καί ευχήθηκε καλή επιτυχία στίς εργασίες τής Ημερίδας.

Κατόπιν ανεγνώσθη Μήνυμα τού Μακαριωτάτου Αρχιεπισκόπου Αθηνών καί Πάσης Ελλάδος κ. Χριστοδούλου, στό oποίο, μεταξύ άλλων τονιζόταν «ότι o Ποιμένας δέν μπορεί ούτε νά απολυτοποιεί τήν επιστήμη, ούτε νά εκχωρεί τά πάντα σέ αυτήν. Ο ψυχικά ασθενής πραγματοποιεί τόν προσωπικό του πνευματικό αγώνα καί πρέπει νά έχει τήν αμέριστη φροντίδα τής Ποιμαίνουσας Εκκλησίας» παρετήρησε στό μήνυμά του καί κατέληξε υπογραμμίζοντας ότι «απαιτείται διάκριση από πλευράς τών ποιμένων τής Εκκλησίας, ώστε νά μήν παραβλέπεται καί o παράγοντας τής ψυχικής νόσου καί νά αξιοποιούνται τά επιστημονικά επιτεύγματα γιά μία όσο τό δυνατόν πληρέστερη καί αποτελεσματικότερη διακονία».

Ακολούθησε η εισήγηση τού Ελλογιμωτάτου κ. Αριστοτέλη Ευτυχιάδη, Επίκουρου Καθηγητή τής Ιστορίας τής Ιατρικής, τής Ιατρικής Σχολής τού Πανεπιστημίου Αθηνών, μέ θέμα: «Η διαχρονική αντιμετώπιση τών ηπίων ψυχικών διαταραχών καί η συμβολή τής Εκκλησίας». Ο εισηγητής, αφού αναφέρθηκε στή φύση καί στήν αιτιολογία τών ψυχικών διαταραχών κατέληξε στό συμπέρασμα ότι «η συμβολή τής Εκκλησίας συνίσταται στήν προσωπική επικοινωνία τού ιερέως μέ τόν πάσχοντα, στή συμμετοχή τού πάσχοντος στά ιερά μυστήρια καί στήν πρόληψη μέ ενημέρωση μέσω καταλλήλων πρός τούτο εκδηλώσεων».

Στήν εισήγησή του o Ελλογιμώτατος κ. Πέτρος Σταθόπουλος, Τακτικός Καθηγητής Κοινωνικής Εργασίας καί Κοινωνικής Πολιτικής, τού Τμήματος Κοινωνικής Εργασίας τού Πανεπιστημίου τής Κύπρου, μεταξύ άλλων αναφέρθηκε «καί στούς τρόπους καί τίς μεθόδους τής αντιμετωπίσεως τής κοινωνικής επανεντάξεως καί αποασυλοποιήσεως τών ψυχικά ασθενών μέσω τού ποιμαντικού έργου καί τής συμμετοχής τους στήν ενοριακή ζωή τής Εκκλησίας μας».

Ακολούθησε σχετική συζήτηση καί δόθηκαν απαντήσεις από τούς Εισηγητές στά πολλά καί ουσιαστικά ερωτήματα πού ετέθησαν από τούς Συνέδρους. Ο Σεβασμιώτατος, αφού ανακοινώθηκαν τά Πορίσματα τής Ημερίδας, ευχαρίστησε τόν Μακαριώτατο, τήν Ιερά Σύνοδο καί τούς κ. Εισηγητές καί έκλεισε τίς εργασίες τής Ημερίδας δίνοντας τίς κατευθύνσεις του πρός τούς Κληρικούς, γιά τήν ευαισθητοποίησή τους καί τήν ανάληψη δράσης από αυτούς γιά τή συστηματική αντιμετώπιση τών ψυχικών διαταραχών τών πιστών.

ΤΟΠΟΤΗΡΗΤΗΣ ΓΟΡΤΥΝΟΣ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟΠΟΛΕΩΣ

Ως γνωστόν τήν 9ην Μαρτίου τρέχοντος έτους παραιτήθηκε o Σεβ. Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως κ. Θεόφιλος (κατά κόσμον Αθανάσιος Καναβός) μετά μακρά καί καρποφόρα Ποιμαντική αρχιερατική διακονία.

Ο Σεβασμιώτατος κ. Θεόφιλος είναι γνωστός καί αγαπητός σέ όλους τούς Σπαρτιάτες γιατί είχε εδώ υπηρετήσει ως Πρωτοσύγκελλος καί είχε αγαπηθεί από όλους γιά τήν απλή καί ταπεινή συμπεριφορά του.

Τοποτηρητής τής κενωθείσης Ιεράς Μητροπόλεως μέ oμόφωνη απόφαση τής Ιεράς Συνόδου oρίσθη o Σεβ. Μητροπολίτης μας κ. Ευστάθιος, o oποίος είχε υπηρετήσει εκεί ως Ιεροκήρυκας καί η ανάθεση τής τοποτηρητείας του τόν γυρνάει πολλά χρόνια πίσω, σέ χρόνια νεότητος καί μεγάλης πνευματικής προσφοράς καί στά μέρη εκείνα.

Τό τηλεγράφημα πού υπογράφει o Αρχιπίσκοπος κ. ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ καί o αρχιγραμματεύς τής Συνόδου Αρχ. Διονύσιος Μάνταλος γράφει τά εξής: «Κενωθείσης Ιεράς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως τού εν αυτή αρχιερατεύσαντος Κυρίου Θεοφίλου παραιτηθέντος διά λόγους υγείας καί δημοσιευθέντος σχετικού προεδρικού διατάγματος (ΦΕΚ 97/Τ. ΝΠΔΔ/10.4.2006), συνωδά διατάξεσι άρθρου 23 Νόμου 590/1977, oρίζομεν τοποτηρητήν Χηρευούσης Ιεράς Μητροπόλεως Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως υμετέραν σεβασμιότητα».

Ευχόμεθα oλόψυχα υγεία καί στόν Σεβασμιώτατο Ποιμενάρχη μας καί η χάρη τού Θεού νά τόν στηρίζει καί νά τόν ενδυναμώνει καί σ’ αυτή τή νέα του αρχιερατική διακονία.

Η εικονική μας αυτογνωσία (Β’ Μέρος)

Αναφέραμε ότι οι σχηματισμένες συνήθειες εκφράζουν τά θελήματά μας, τίς καλές ή κακές σκέψεις μας. Καί οι σκέψεις εκφράζουν τό βαθύτερο περιεχόμενο τής ψυχής μας. Αλλά η ψυχή όλων τών ανθρώπων είναι, μέ κληρονομική διαδοχή, σοβαρά τραυματισμένη. Γνωρίζουμε από τόν Λόγο τού Θεού, ότι μετά τήν αλόγιστη καί ελεύθερη πτώση τών προγόνων μας καί μετά τό ισχυρό, γονιδιακό σόκ πού υποστήκαμε, περάσαμε από τήν πραγματικότητα τής αθανασίας στήν πραγματικότητα τής φθοράς. Από τότε, άν καί πέρασαν χιλιάδες χρόνια, συνεχίζουμε νά περιφερόμαστε τό διο αμετανόητοι, χειρότεροι από τούς προγόνους μας στήν ανυπακοή, προκλητικά αγνώμονες, βαρειά άρρωστοι καί ατίθασοι στό Θεραπευτή. Στριφογυρίζουμε ανασφαλείς καί χαμένοι, ανισόρροποι καί ανικανοποίητοι, σάν νά περιμένουμε ένα τέλος στό αβάσταχτα καταθλιπτικό σεργιάνι μας σ’ έναν ανυπόφορα μεταπτωτικό κόσμο. Σ’ έναν κόσμο, σέ μιά γή μεταλλαγμένη, κουρασμένη καί απογοητευμένη από εμάς, τούς ελεύθερους ή καλύτερα ασύδοτους καί αχαλίνωτους διαχειριστές τών αγαθών της. Καί η ιστορία τής αυτοκαταστροφικής μας μανίας δέν έχει τελειωμό. Λές καί έχουμε πάθει oμαδική παράκρουση καί δέ λέει νά σταματήσει η αλαζονεία μας καί η υποκρισία μας, η αγνωμοσύνη μας καί η ανταρσία μας στό θέλημα τού Πατρός. Καί αυτή τή σκληρή πραγματικότητα επιλέγουμε νά βιώνουμε μέ δαιμονική εμμονή. Λές καί δέν υπάρχουν λυτρωτικές ελλάμψεις στά σκοτάδια τών ψυχών μας… Λές καί δέ νοιώθουμε στά κατάβαθά μας τό θεϊκό σπέρμα τής κατασκευής μας… τήν καταπιεστική υιϊκή μας ταυτότητα… τή φυσική αναφορά τών απωθημένων συναισθημάτων μας πρός τόν Πατέρα… Λές καί δέν καταλαβαίνουμε ότι εκφράζουμε μέ όλη τήν πεισματική συμπεριφορά μας, τό βαθύτερο υπαρξιακό δράμα πού κατατρώγει τά σωθικά μας.

Όλη αυτή η κατάσταση παρακμής, όλο αυτό τό παγκόσμια πιεστικό ασθημα τού τέλους εποχής, όλος αυτός o ανασφαλής προβληματισμός πού εστιάζεται στά όρια τής ανθρώπινης λογικής καί τού παραλόγου, όλη αυτή η εικονική πραγματικότητα τών oρατών καί η έντονη παρουσία τής άλλης διάστασης πού αφουγκράζεται η ψυχή μας, όλο αυτό τό ανισόρροπο παιγνίδι ύλης καί πνεύματος, είναι γεγονός ότι – χωρίς τήν αποδοχή τής πραγματικότητας τού Θεού – τρελαίνει. Όλοι, όσοι εξετάζουμε σοβαρά τήν εποχή μας νοιώθουμε νά τρελαινόμαστε ενώ όλα τά ανθρώπινα κατασκευάσματά μας συνεχίζουν, ανεβάζοντας τόν πήχυ, νά απεικονίζουν μεγαλοπρεπώς τήν αλαζονεία μας. Η επιστήμη μέ απρόβλεπτες κλωνοποιήσεις ανεβάζει τήν παγκόσμια αδρεναλίνη καί γενικότερα προσανατολίζεται στήν μεγαλύτερη παραγωγή αλόγιστης τεχνοκρατικής δύναμης. Η τέχνη από τήν άλλη, εκφράζεται μέ αποπροσανατολισμένους φιλόσοφους καί περίεργους καλλιτέχνες, οι oποίοι ψάχνοντας μέσα στίς λειτουργικές ανταύγειες τής ζαλισμένης ψυχής τους νά ανακαλύψουν τήν Αρχή, συγγράφουν καί κατασκευάζουν έργα μέ ακατανόητα σχήματα oδύνης, πεσιμισμού καί ασύλληπτης διαστροφής.

Αυτή είναι η τραγική αποτίμηση τής εσωτερικής καί εξωτερικής μας πραγματικότητας. Αυτό είναι τό υπόστρωμα τής ανθρώπινης ψυχής μακρυά από τήν Πηγή. Αυτοί προτιμούμε καί επιμένουμε νά εμαστε σάν άνθρωποι. Χωματένιοι, ταλαίπωροι, παραδομένοι στά άρρωστα θελήματα καί τίς συνήθειες τού αυτοτυραννικού εγωϊσμού μας. Γιατί κάναμε Θεό τή σάρκα μας καί τίς επιθυμίες της, θυσιάζοντας έτσι, τόσο επιπόλαια, τήν αιωνιότητα τής ψυχής μας στόν ακοινώνητο πόνο μιάς γήϊνης φυλακής. Καί επειδή χωρίς Θεό όλα επιτρέπονται, ξαναζωντανεύουμε στίς μέρες μας πανηγυρικά, τίς τελευταίες στιγμές τού Κατακλυσμού καί τών Σοδόμων.

Αλλά τά πράγματα όσο απαισιόδοξα καί άν προδιαγράφονται, άλλο τόσο αισιόδοξα είναι γιά τόν καθένα. Γιά τόν καθένα μας, πού δέν θέλει νά πλανάται στήν εικονική του αυτογνωσία καί ειλικρινά επαναστατεί εναντίον τών άρρωστων σκέψεων καί συνηθειών τού εαυτού του. Γιά τόν καθένα μας πού – όσο έξυπνος καί άν είναι – συνειδητοποιώντας τίς πραγματικές διαστάσεις τής αδυναμίας του ταπεινώνεται καί ζητάει τή βοήθεια τού Θεού. Καί επειδή η προσωπική λύτρωση συνδέεται μέ τήν αγάπη τού αδελφού, όταν χαμηλώνουμε γινόμαστε όντως λειτουργικοί στήν προσφορά πρός τήν Μεγάλη Οικογένεια διά τών ταπεινών καί φιλάδελφων έργων μας. Όσο χάλια καί άν ήταν o κόσμος κάθε εποχής, πάντα υπήρχαν ευκαιρίες σ’ αυτούς πού πραγματικά ήθελαν νά αλλάξουν συνήθειες νά σωθούν. Πάντοτε στήν πορεία τού κόσμου υπάρχει η ταπεινή οικογένεια ενός Νώε ή ένας προβληματισμένος Λώτ. Μέτριοι, συνηθισμένοι, απλοί άνθρωποι, πού όμως μέ αληθινή πίστη καί χάριτι Θεού, πάνε αντίθετα στό ρεύμα καί στόν oλικό ξεπεσμό. Πάντοτε θά υπάρχουν μυστικοί καθημερινοί άνθρωποι πού θά αγωνίζονται νά αποκτήσουν συνήθειες πού δέν θά προδίδουν τίς καλές σκέψεις τους. Καί στό τέλος σώζονται καί δοξάζονται.

Νά εμαστε βέβαιοι ότι μέσα στήν ακατάλυτη Εκκλησία, η βοήθεια τού Θεού θά υπάρχει πάντοτε πλούσια καί ατελείωτη, γιά όλους τούς αποφασισμένους νά αλλάξουν. Θά υπάρχει γιά νά φωτίζει καί νά καθοδηγεί – ιδιαίτερα στίς δύσκολες στιγμές – τήν πνευματική Οικογένεια τής Ορθοδοξίας. Τής Θεοΐδρυτης καί διαχρονικής αυτής Κοινότητας μέ τίς ποιοτικές σκέψεις καί τίς καλλιεργημένες συνήθειες γιά μιάν άλλη, διαφορετική καί καταπληκτική ζωή, η oποία αναπνέει, ζεί καί κινείται σέ αθόρυβους καί ταπεινούς ρυθμούς, ενώ εκφράζεται πάντα μέ αγάπη συλλογικά, αλλά καί προσωπικά ελεύθερα. Τής Εκκλησίας, λοιπόν, πού πάντοτε πορεύεται γονικά προβληματισμένη, στηρίζοντας καί τρέφοντας τό κάθε παιδί Της μέ τό Λόγο, τό Σώμα καί τό Αίμα τού Αναστημένου Αρχηγού Της. Τής Εκκλησίας μας, πού μέ ασυνήθιστη πνευματική ρώμη μαρτυρεί ποικιλοτρόπως τήν θεϊκή ταυτότητά Της, προσκαλώντας τούς πάντες νά ζήσουν καί νά γευτούν τίς δικές της ξεχωριστές Συνήθειες, μέσα σέ μιάν ανερμήνευτα χαριτωμένη λατρευτική ατμόσφαιρα, φιλάδελφης ταπείνωσης καί κενωτικής αγάπης. Γιατί τότε – εμπειρικά πλέον – θά μπορεί κανείς μέ πολλή χαρά νά αντιστέκεται θριαμβευτικά, αλλά προπάντων λυτρωτικά, στά σημεία τών καιρών.

ΑΜΦΙΑΝΟΣ

ΧΡΟΝΙΚΑ ΙΕΡΑΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ

o Σεβ. Μητροπολίτης μας κ.κ. ΕΥΣΤΑΘΙΟΣ:

κατά τό μήνα Μάρτιον 2006.

Ελειτούργησε τήν 5ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος, τήν 9ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου Μεγαλοπόλεως (επί τή oνομαστική εορτή τού Σεβ. Μητροπολίτου Γόρτυνος κ. Θεοφίλου, όστις τήν ιδίαν ημέραν παρτήθη τής ενεργού υπηρεσίας λόγω ηλικίας καί ασθενείας), τήν 11ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ιερόν Ναόν Υπαπαντής τού Κυρίου Καλαμάτας (ετέλεσε τό Τεσσαρακονθήμερον μνημόσυνον τής αειμνήστου Σοφίας Αναστοπούλου αδελφής τού Σεβ. Μητροπολίτου Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου), τήν 12ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τής Ευαγγελιστρίας Σπάρτης, τήν 17ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Αλεξίου τής Ι. Μονής Μπούρα Μεγαλοπόλεως, τήν 18ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Αθανασίου Ιστιαίας Ευβοίας (ετέλεσε καί εκεί τό Τεσσαρακονθήμερον μνημόσυνον τής αδελφής τού Σεβ. Μεσσηνίας κ. Χρυσοστόμου, παρόντος τού ιδίου καί συλειτουργησάντων τών Σεβ. Μητροπολιτών Νικοπόλεως κ. Μελετίου, Χαλκίδος κ. Χρυσοστόμου καί Σιατίστης κ. Παύλου), τήν 19ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου Σπάρτης επί τή εορτή πάντων τών Λακώνων Αγίων, τήν 22αν εις τήν Πλατάναν (Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία), τήν 25ην εις τόν πανηγυρίζοντα Μητροπολιτικόν Ναόν τής Ευαγγελιστρίας καί τήν 26ην εις τό Συκαράκιον.

Εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν τήν 5ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος (κατανυκτικός), τήν 8ην εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα Σπάρτης, τήν 19ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος (Β’ κατανυκτικός εσπερινός), τήν 24ην εις τόν πανηγυρίζοντα Μητροπολιτικόν μας Ναόν, τήν 25ην εις τό Ιερόν Προσκύνημα τού Αγίου Βασιλείου (μαζί μέ τούς χαιρετισμούς τού Τιμίου Σταυρού), τήν 26ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος (Γ’ κατανυκτικός εσπερινός).

Επίσης εχοροστάτησε τήν 6ην εις τήν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα κατά τήν Ακολουθίαν τού Μεγάλου Αποδείπνου, τήν 10ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Σπυρίδωνος κατά τήν Α’ Στάσιν τών Χαιρετισμών, τήν 15ην εις τήν Κοκκινορράχην κατά τήν εσπερινήν Προηγιασμένην, τήν 17ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Αθανασίου Ιστιαίας (κατά τήν Β’ Στάσιν τών Χαιρετισμών), τήν 22αν εις τήν Σκάλαν κατά τήν εσπερινήν Προηγιασμένην καί τήν 31ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν τού Μυστρά κατά τήν Δ’ Στάσιν τών Χαιρετισμών.

Ετέλεσε τό Μυστήριον τού Αγίου Ευχελαίου τήν 13ην εις Βορδώνιαν, τήν 15ην εις Λογκάστραν, τήν 16ην εις Χρύσαφα, τήν 20ήν εις Ποταμιάν, τήν 21ην εις Γοράνους καί τήν 23ην εις τήν Δάφνην.

Εχειροτόνησε τήν 12ην εις τόν Μητροπολιτικόν μας Ιερόν Ναόν Διάκονον τόν Μοναχόν Θεολόγον Γκιουζέλην, αδελφόν τής Ιεράς Μονής τών Αγίων Τεσσαράκοντα, τήν δέ 19ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου Σπάρτης Πρεσβύτερον.

Έκειρε Μοναχόν τήν 4ην εις Ι. Μονήν Αγίων Τεσσαράκοντα τόν Ιωάννην Γκιουζέλην oνομάσας αυτόν Θεολόγον.

Προέστη τήν 4ην εις τό Βλαχιώτη τής νεκρωσίμου Ακολουθίας τής Κηδείας τού Παναγιώτου Χελιώτη, τήν 8ην εις Καστόρειον τής Κηδείας τού Παναγιώτου Λυρατζή, τήν 9ην εις Λογκάστραν τής Κηδείας τού Γεωργίου Βαρβιτσιώτη πατρός τού Αρχιμ. Ιεροθέου Βαρβιτσιώτη, τήν 11ην τής Κηδείας τής Καλλιόπης Μητσούνη εις Δαφνί, τήν 27ην εις τόν Μητροπολιτικόν μας Ναόν τής Κηδείας τής Ελένης Βαλκανά καί τήν 31ην εις Αγόριανην τής Κηδείας τής Πρεσβυτέρας Παναγιώτας Παπαδόγιαννη.,

Επραγματοποίησε Σύναξιν τών Φιλοπτώχων Ταμείων τήν 8ην εις τήν Σπάρτην καί τήν 10ην εις Μολάους.

Ώρκισε τήν 3ην εις τό ΚΕΕΜ τούς Νεοσυλλέκτους τής Β’ ΕΣΣΟ 2006 καί τήν 24ην επίσης εις τό ΚΕΕΜ προέστη τής τελετής oνομασίας τών Δ. ΕΣΣΟ 2005 Αξιωματικών.

Εγκαινίασε τήν 15ην τό Γήπεδον τής Ε.Π.Σ. Λακωνίας εις τόν Άγιον Ιωάννην.

Προήδρευσε τήν 12ην τής Δ.Ε. τού Μουσείου τής Ιεράς Μητροπόλεως, τήν ιδίαν ημέραν τού Δ.Σ. τού Γηροκομείου Σπάρτης, τήν 28ην τής Δ.Ε. τής ΕΚΥΟ τής Εκκλησίας τής Ελλάδος, τήν ιδίαν ημέραν τής Ειδικής Συνοδικής Επιτροπής Ειδικών Ποιμαντικών Θεμάτων καί Καταστάσεων καί τήν 29ην Συνεδριάσεως τού Μητροπολιτικού Συμβουλίου.

Εδέχθη τήν 30ήν τήν Ένωσιν τών Επιστημόνων Γυναικών Αθηνών.

Κατά τό μήνα Απρίλιον 2006:

Ελειτούργησε τήν 2αν εις τήν Σκούραν, τήν 5ην εις τήν Ιεράν Μονήν Ζερμπίτσης (Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία), τήν 7ην εις τήν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Αναργύρων (Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία), τήν 9ην εις τήν Λογκάστραν, τήν 15ην εις Καλύβια Θεολόγου, τήν 18ην εις τήν Τραπεζοντήν (Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία), τήν 19ην εις τό Τσεραμιό (Προηγιασμένη Θ. Λειτουργία), τήν 20ήν εις τήν Ι. Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα, τήν 22αν Μέγα Σάββατον εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος, τήν 23ην ΑΓΙΟΝ ΠΑΣΧΑ εις τόν Μητροπολιτικόν Ιερόν Ναόν, τήν 24ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Γεωργίου Ασωπού, τήν 25ην εις τό πανηγυρίζον παρεκκλήσιον τής Ιεράς Μονής Ζερμπίτσης Ραφαήλ, Νικολάου καί Ειρήνης καί τήν 30ήν εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν Παντανάσσης Μυστρά.

Εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν τήν 2αν εις τόν Ι. Ναόν τού Οσίου Νίκωνος (4ος Κατανυκτικός Εσπερινός), τήν 5ην εις τήν Ι. Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα κατά τήν Ακολουθίαν τού Μεγάλου Κανόνος, τήν 7ην εις τήν Ιεράν Μονήν Φανερωμένης κατά τήν Ακολουθίαν τού Ακαθίστου Ύμνου, τήν 9ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος (5ος Κατανυκτικός Εσπερινός), τήν 12ην εις τήν Ιεράν Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα κατά τήν εσπερινήν Προηγιασμένην τελουμένην κατ’ έτος διά τούς εκπαιδευτικούς. Επίσης εχοροστάτησε τήν 17ην εις τόν Ι. Ναόν τού Αγίου Νικολάου Σπάρτης (Ακολουθία τού Νυμφίου), τήν 18ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος (Ακολουθία Νυμφίου), τήν 19ην εις τό Παρόρειο (Ακολουθία Ι. Νιπτήρος), τήν 20ήν εις τόν Μητροπολιτικόν μας Ναόν (Ακολουθία τών Αγίων Παθών), τήν 21ην επίσης εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν κατά τήν Ακολουθίαν τού Ιερού Επιταφίου, τήν 23ην εις τόν διον Ναόν κατά τήν Ακολουθίαν τής τελετής τής Αγάπης, τήν 24ην εις τό πανηγυρίζον Μετόχιον τής Ι. Μονής Ιβήρων καί τήν 30ήν εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Χρυσαφιτίσσης εις Μονεμβασίαν.

Ετέλεσε τόν Μυστηρίον τού Αγίου Ευχελαίου τήν 3ην εις τό Λευκόχωμα, τήν 4ην εις τούς Βουτιάνους, τήν 6ην εις τό Λάγιον, τήν 10ην εις τήν Κονιδίτσαν, τήν 11ην εις τήν Καρύτσαν καί τήν 19ην εις τήν Τρύπην.

Προέστη τήν 3ην εις Αφυσσού τής Νεκρωσίμου Ακολουθίας τής Κηδείας τού Δημητρίου Γεωργούτσου, Εκκλησιαστικού Επιτρόπου, ενώ τήν 1ην εις τήν Ιεράν Μονήν Βερίνου Αιγιαλείας έλαβεν μέρος κατά τό Τεσσαρακονθήμερον μνημόσυνον τής σεβαστής γερόντισσας Νικολίτσας Λενή, Μητρός τού Σεβ. Μητροπολίτου Αιγιαλείας κ. Αμβροσίου.

Εβάπτισε τήν 29ην εις τήν Ι. Μονήν τών Αγίων Τεσσαράκοντα τό τέκνον τού κ. Θωμά Ταμπεθάνη εις τό oποίον εδόθη τό όνομα Μελάνη.

Ετέλεσε τήν 29ην εις τό ΚΕΕΜ Σπάρτης δοξολογίαν επί τή εορτή τού Στρατού.

Κατά τό μήνα Μάϊον 2006:

Ελειτούργησε τήν 1ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Ελκομένου Μονεμβασίας, τήν 2αν εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Αθανασίου τού Γηροκομείου Νεαπόλεως, τήν 3ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Πέτρου Άργους, τήν 6ην εις τήν Αγόριανην, τήν 7ην εις τήν Παλαιοπαναγιάν, τήν 12ην εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν τού Οσίου Θεοδώρου εις Κύθηρα, τήν 13ην εις τήν Ιεράν Μονήν Μυρτιδιωτίσσης Κυθήρων, τήν 21ην εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Φωτεινής Νέας Σμύρνης, τήν 22αν εις Τρίπολιν επί τή τοπική εορτή τών πολιούχων αυτής Παύλου καί Δημητρίου, τήν 27ην εις τήν Ιεράν Μονήν Καστρίου, τήν 28ην εις Αλευρού, τήν 29ην εις τόν Μητροπολιτικόν Ναόν Αγ. Δημητρίου Μυστρά, επί τή αλώσει τής Κωνσταντινουπόλεως καί τήν 31ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νίκωνος Σπάρτης κατά τήν Ιεράν Αγρυπνίαν επί τή Αποδόσει τής εορτής τού Πάσχα.

Εχοροστάτησε κατά τόν εσπερινόν τήν 2αν εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τού Αγίου Πέτρου Άργους, τήν 11ην εις τήν πανηγυρίζουσαν Ιεράν Μονήν Οσίου Θεοδώρου εις Κύθηρα, τήν 14ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Αγίου Νικολάου Σπάρτης (ετελέσθη καί Παράκλησις διά τούς υποψηφίους τών πανελληνίων εξετάσεων) καί τήν 20ήν εις τόν πανηγυρίζοντα Ιερόν Ναόν τής Αγίας Φωτεινής Ν. Σμύρνης.

Επίσης εχοροστάτησε τήν 5ην κατά τήν θείαν λειτουργίαν εις τόν Ιερόν Ναόν τής Αγίας Ειρήνης Βάρσοβας.

Εβάπτισε τήν 7ην εις Ανώγεια τό τέκνον τού εφημερίου τής ενορίας π. Ανδρέου Κόνιαρη εις τό oποίον εδόθη τό όνομα Δημήτριος, τήν ιδίαν ημέραν εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος τό τέκνον τού Γεωργίου Γεωργακοπούλου εις τό oποίον εδόθη τό όνομα Σοφία, τήν 13ην εις τόν διον Ιερόν Ναόν τό τέκνον τού Σταύρου Κόντου εις τό oποίον εδόθη τό όνομα Χριστίνα καί τήν 28ην εις τόν Ιερόν Ναόν τής Αγίας Τριάδος Σκάλας τό τέκνον τού Ιερέως π. Παναγιώτου Λεοντακιανάκη εις τό oποίον εδόθη τό όνομα Νικόλαος.

Ηυλόγησε τήν 7ην εις τόν Ιερόν Ναόν τού Οσίου Νίκωνος τόν γάμον τού Χρήστου Βιρβίλη διοικητού τού Νοσοκομείου Σπάρτης καί τής Σπάρτης Πλειώτα.

Προέστη τήν 9ην εις τόν Μητροπολιτικόν μας Ναόν Δοξολογίας επί τή λήξει τού Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Προέστη τήν 23ην εις Γεωργίτσιον τής Νεκρωσίμου Ακολουθίας τής Κηδείας τού Δημητρίου Νικολακάκη καί τήν 24ην εις τό Διαβολίτσι Μεσσηνίας τής Κηδείας τού Λυσίπου Σταθοπούλου.

Προήδρευσε τήν 4ην εις Αθήνας τής Δ.Ε. τής ΕΚΥΟ τής Εκκλησίας τής Ελλάδος τήν 18ην εις τήν Σπάρτην τής Ημερίδος διά «τήν αντιμετώπισιν υπό τών πνευματικών τών ηπίων ψυχικών καταστάσεων», τήν 25ην συνεδριάσεως τού Δ.Σ. τού Γηροκομείου Σπάρτης καί τήν 30ήν συνεδριάσεως τού Μητροπολιτικού Συμβουλίου.

Ωμίλησε προσκεκλημένος τού Πανεπιστημίου Σπάρτης τήν 23ην εις τήν Νοσηλευτικήν Σχολήν αυτού, ενώ τήν 12ην ωμίλησε εις Κύθηρα κατά τήν πραγματοποιηθείσαν Ημερίδα εις μνήμην τού αειμνήστου Μητροπολίτου Μελετίου μέ θέμα «τό Συγγραφικόν έργον τού Τιμωμένου Ιεράρχου».

Υπεδέχθη τήν 5ην τόν Πρωθυπουργόν τής Ελλάδος κ. Κώστα Καραμανλή καί συμμετέσχε εις τήν εν τή Νομαρχία σύσκεψιν διά τά προβλήματα τού Νομού μας.

Κατά τάς υπολοίπους ημέρας επεσκέφθη κατ’ επανάληψιν τά Ιδρύματα τής Ιεράς Μητροπόλεως, τό Νοσοκομείον Σπάρτης ενώ εις τά Γραφεία τής Ιεράς Μητροπόλεως εδέχθη ένα πλήθος ανθρώπων καί προσέφερε καθηκόντως τήν συμπαράστασιν εις τήν λύσιν τών προβλημάτων των.