28/03/2024

RSS

Ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας μας, του Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Μονεμβασίας και Σπάρτης κ.κ. Ευσταθίου

11/04/2014

nymfiosΗ εκόνα το Νυμφίου τς κκλησίας μας, δηλαδή το Κυρίου μας μέ τό στεφάνι, εναι πιό προσφιλής καί συμπαθής εκόνα γιά κάθε χριστιανό καί μάλιστα τόν πονεμένο.

πονεμένος νθρωπος ναπαύεται κοντά στόν πονεμένο. πληγωμένος ερίσκει παρηγοριά σ’ κενον πού χει τίς περισσότερες πληγές, γιατί εναι σέ θέση νά τόν καταλάβει. δικημένος στηρίζεται στήν πελπισία του, ταν τενίζει μέ τά σωματικά του μάτια καί λλον διασυρμένο καί καταδικασμένο καί μάλιστα δίκως.

κριβς τό διο συμβαίνει καί μέ τόν κάθε μπερίστατο νθρωπο. Τό λυπημένο, τό ταπεινωμένο, τό ματωμένο πρόσωπο το Κυρίου μας προσελκύει κάθε νθρωπο πού χει προβλήματα ντιμετωπίζει δοκιμασίες.

Εναι δικημένος καί κατατρεγμένος πό τήν κακότητα τν νθρώπων; ρεμε, ταν βλέπει μέ τά μάτια το σώματός του τήν εκόνα το Κυρίου μας τόν γκαλιάζει μέ τή θερμή του πίστη, ταν σκέπτεται τι ατός μέν ς νθρωπος μπορε νά εχε φταίξει, πρίν καταδικαστε, ν Κύριός μας καταδικάσθηκε χωρίς νά πράξει κάποιο, στω μικρό, σφάλμα. Τήν θωότητά του τήν παραδέχεται κόμη καί Πιλάτος καί μάλιστα τρες φορές μολογενώπιον τοχλου: «Οτος οδέν τοπον πραξεν».

πληγωμένος σωματικά πό θεληματική καί ργανωμένη πίθεση συνανθρώπου του τραυματισμένος ψυχικά πό λόγια πικρά, ταν βλέπει τήν Εκόνα το Νυμφίου, ασθάνεται μιά παρηγοριά καί παίρνει μεγάλη νίσχυση, γιατί σέ μιά ελικριν ατοεξέταση ναλογίζεται: «κενος “μαρτίαν οκ ποίησεν, οδέ ερέθη δόλος ν τ στόματι ατο». Παρά τατα ονθρωποι ς ληστή τόν συνέλαβαν καί ς κακοργο τόν σταύρωσαν, νγώ δέν κατάφερα, οτε μιά μέρα νά ζήσω χωρίς νά διαπράξω κάποιο σφάλμα, χωρίς νά διατυπώσω ναν πικρό κατάλληλο λόγο χωρίς νά σκεφθ κάτι πονηρό καί βλαπτικό γιά τήν ψυχή μου».

μαρτωλός, ταν βλέπει τό κάνθινο στεφάνι το Κυρίου μας, παρηγορεται καί θεριεύει μέσα του λπίδα, τι θά λυτρωθεπό τά πάθη του καί θά σωθεπό τίς μαρτίες του, φο Χριστός μας μέ τήν ναμφισβήτητη πλέον σταυρωμένη γάπη του θυσιάσθηκε «πέρ μν καί ντί μν».

Καί ν γένει κάθε δοκιμαζόμενος νθρωπος, βλέποντας καί διαπιστώνοντας τι χει συμπάσχοντα καί συναγωνιζόμενο τόν Κύριο, παίρνει θάρρος καί κουράγιο, ξεχνάει τόν πόνο του, δέ συντρίβεται στίς μυλόπετρες τς δοκιμασίας του καί ζε μέ τήν λπίδα τς σωτηρίας του καί τς παλλαγς του πό τήν πίκρα τς ζως ατς.

Μακάρι νά συνειδητοποιήσει κάθε νθρωπος, τι στή ζωή δέν παλεύει μόνος του. Νυμφίος τς κκλησίας μας γαπάει τή νύμφη ψυχή μας καί θέλει πάντα νά ερίσκεται κοντά της «συγκοιταζόμενος καί συνανιστάμενος».

πονεμένος χριστιανός, πολυπαθής οκογενειάρχης, δοκιμαζόμενος κάθε μέρα νέος, ρρωστος πού ποφέρει καί μαρτωλός πού βασανίζεται πό τύψεις πό λογισμούς πό γκατάλειψη προσφιλν προσώπων, ς χουν πόψη τους τι στόν γνα τους καί στήν γωνία τους, στίς ττες καί στίς νίκες τους, στή χαρά καί στή λύπη τους εναι μπροστά τους Κύριός μας, Νυμφίος τς κκλησίας, πού, σύμφωνα μέ τήν ραία διδασκαλία τοερο Χρυσοστόμου, εναι γιά μς τά πάντα.

«γώ πατήρ, φησίν Χριστός, γώ δελφός, γώ νυμφίος, γώ οκία, γώ τροφή, γώ μάτιον, γώ ίζα, γώ θεμέλιος, πν περ ν θέλς γώ. Μηδενός ν χρεί καταστς. γώ καί δουλεύσω, λθον γάρ διακονσαι, ο διακονηθναι. γώ καί φίλος καί μέλος καί κεφαλή καί δελφός καί δελφή καί μήτηρ, πάντα γώ. Μόνον οκείως χε πρός μέ. γώ πένης διά σέ καί λήτης διά σέ, πί σταυρο διά σέ, πί τάφου διά σέ, νω πέρ σοντυγχάνω τ Πατρί, κάτω πέρ σου πρεσβευτής παραγέγονα παρά το Πατρός. Πάντα μοι σύ καί δελφός καί συγκληρονόμος καί φίλος καί μέλος. Τί πλέον θέλεις;».

Από το βιβλίο του Σεβ. Μητροπολίτου Μονεμβασίας και Σπάρτης κ.κ. Ευσταθίου «Σταλαγματιές ἀπό τό θεῖο δρᾶμα».